โดย ทิพถวิล (สินธุเสน) ชาตาคม

 

หลังจากรบรากับพวกบริการ Delivery ทั้งหลายเสร็จ (ตามที่ได้บรรยายไว้ในตอนที่ 13 ใครพลาดก็ย้อนไปอ่านก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไม่ได้อรรถรส คลิกอ่าน ) ดิฉันจึงขับรถออกไปทำงาน พอถึงหน้าปากซอยสายตาก็ปะทะเข้ากับตำรวจจราจรนายหนึ่ง แหม... ไม่ได้หล่อขั้นเทพ ถึงได้สะดุดตาดิฉันหรอกค่ะ (ความจริงก็เทพเหมือนกัน แต่เป็น 'เทพ' ที่เป็นนักแสดงตลก) ที่ต้องมองเพราะสงสัยว่าทำไมแกถึงได้ไปยืนหลบอยู่ใต้ชายคาร้านค้า ทำท่าเหมือนกำลังหลบเจ้าหนี้ทั้งที่ขณะนั้น รถสองฝั่งกำลังหันหน้าเข้าหากัน แบบต่างฝ่ายต่างไม่ยอมหลบทำให้รถติดกันเป็นขบวนยาวเหยียด

 

ดิฉันรีบทำหน้าที่พลเมืองดี ด้วยการต่อโทรศัพท์ไปยังสถานีตำรวจทันที 'สุดยอดนักร้อง (เรียน)' ต้องมีเบอร์โทรศัพท์เหล่านี้ไว้ให้หมดค่ะ และขอเบอร์มือถือสารวัตรจราจร ซึ่งเขาก็ให้โดยไม่อิดออด จากนั้นจึงรายงานว่า ตำรวจจราจรเลขประจำตัวหมายเลข 1234 (เลขนี้จะเขียนอยู่ที่ลูกปิงปอง เอ้ย หมวกกลมๆ ที่ตำรวจเขาสวมนั่นแหละค่ะ) ไม่ยอมปฏิบัติหน้าที่ทำให้ประชาชนได้รับความเดือดร้อน แล้วสารวัตรฯ ก็ถามว่าดิฉันอยู่ที่ไหน พอบอกสถานที่เท่านั้นแหละ ดิฉันก็ได้ทราบข้อเท็จจริงที่ฟังแล้วต้องอึ้งไปครู่ใหญ่!

 

“โอ..ต้องขอโทษจริงๆ ครับพี่” พูดโทรศัพท์แท้ๆ เลยนะคะ ทำไมถึงทราบว่าดิฉันรุ่นไหนก็ไม่รู้ อุตส่าห์ทำเสียงสาวแล้วเชียว

 

“คือจ่าแกเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลครับ”

 

”ตายจริง เพิ่งผ่าตัดมาเหรอคะ มิน่า เห็นแกเอามือคลำที่ท้อง”

 

“ที่คลำท้อง คงเป็นเพราะหิวข้าวมากกว่าครับ เพราะร่างกายแกไม่ได้เป็นอะไร”

 

“อ้าว! ร่างกายไม่เป็น... งั้นแปลว่าจิตใจเป็น... ตกลงเป็นโรคประสาทเหรอคะ”  สารวัตรทำเสียงอ่อยๆ ตอบดิฉันว่า

 

“เอ่อ... ครับแกเพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลโรคประสาทเมื่อวานนี้! ผมคิดว่าหายดีแล้วเลยให้มาทำงาน ต้องขอโทษพี่จริงๆ ครับ เดี๋ยวผมจะเรียกตัวกลับสน. แล้วคงต้องส่งไปโรงพยาบาลใหม่”                    

 

ดิฉันฟังแล้วทั้งสลดใจและกลุ้มใจ ที่สลดใจเพราะสงสารคุณจราจรคนนั้น ที่คงประสบมรสุมชีวิตจนถึงกับเป็นโรคประสาท แถมยังต้องกลับไปอยู่โรงพยาบาลและไม่รู้ว่าจะต้องตกงานหรือเปล่า ส่วนที่กลุ้มใจก็เพราะเป็นห่วงสวัสดิภาพประชาชนคนไทย...

 

ไม่รู้ว่าข้าราชการที่มีหน้าที่บริการประชาชน มีสุขภาพจิตสมประกอบกันทุกคน หรือจะมีใครแอบป่วยแบบคุณจราจรคนดังกล่าว?! และถ้าวันนี้สุดยอดนักร้อง (เรียน) ไม่ได้อยู่ตรงนั้น ก็ไม่ทราบว่าอาการแกจะกำเริบจนโบกให้รถชนกันวินาศ

หรือมัวเหม่อนึกถึงมรสุมชีวิตและปล่อยให้รถติดเป็นตังเมต่อไปอีกนานแค่ไหน

 

เห็นคุณประโยชน์ของการเป็นนักร้องเรียนหรือยังคะ?