เรื่องโดย เอื้อมพร พรหมนรกิจ ผลงานเขียนโดยนักเขียนรุ่นใหญ่จากคอร์ส 'เขียนคอนเทนต์สไตล์วัยเก๋า' 
ร่างกายนี้อยู่กับเราตั้งแต่ลมหายใจแรกที่ลืมตาดูโลกจนลมหายใจสุดท้าย คุณดูแลร่างกายแบบไหน เคยขอบคุณร่างกายนี้หรือไม่ หลายคนลืม! 
Eat เอาอะไรให้ร่างกายกินบ้าง อาหารขยะหรือเปล่า ใช้สติในการเลือกรับประทานอาหาร ทำเองทำได้ ทำ ปลูกเองได้ ปลูก เพื่อตอบแทนเพื่อนคู่คิดที่ดูแลเรามาตลอด 
Move ออกกำลังกายแบบถนอมร่างกายและตรงกับจริตของแต่ละคน พาร่างกายไปรับอากาศบริสุทธิ์ ไปสถานรมณีย์ เดินอาบป่า มองฟ้า ชมทะเล 
Sleep ใช้ชีวิตตามดวงตะวันดีที่สุด พักผ่อนให้เพียงพอ ไม่นอนดึกโดยไม่จำเป็น 
Thanks ขอบคุณร่างกายทุกส่วน ทุกวัน ยิ้มให้กำลังร่างกาย เพื่อให้เขาช่วยทำภารกิจให้สำเร็จตามที่ปรารถนาและเป็นประโยชน์กับโลกใบนี้ จนลมหายใจสุดท้าย 
ร่างกายนี้แหละคือสมบัติที่มีค่าที่สุดที่พ่อแม่มอบให้มาด้วยความรัก จงส่งต่อความรักนี้ต่อไปให้กับคนที่เรารักและมอบสิ่งดีๆ ให้กัน จะได้ไม่มีสิ่งค้างคาใจกับใครและกับโลกใบนี้

ลมหายใจแรก จนถึง ลมหายใจสุดท้าย ดูแลอย่างไรให้มีความสุขตลอดชีวิต

เรื่องโดย สุภา ไตรรัตน์ผลาดล 
สิ่งที่เกิดขึ้นกับผู้สูงวัยในสังคมไทยปัจจุบันคือ การเกิดภาวะซึมเศร้า มีอาการหงอย อาการเหงา และอาการเฉา อันเป็นสาเหตุนำไปสู่ปัญหาด้านต่างๆ ได้ ผู้ดูแลและสมาชิกในครอบครัวควรให้ความสำคัญ 
เราสามารถสร้างและทำวันนี้ให้เป็นวันพิเศษสำหรับผู้สูงวัยได้ง่ายๆ ด้วยการเพิ่มกิจกรรมที่นอกเหนือไปจากกิจวัตรประจำวันของผู้สูงวัย 
ไม่ว่าจะเป็นการสร้างและทำแต่ละวันให้เป็นวันพิเศษ ด้วยการเปลี่ยนบรรยากาศพาผู้สูงวัยไปพักผ่อนท่ามกลางธรรมชาติที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ให้ปอดได้รับอากาศบริสุทธิ์ ได้ขยับร่างกาย เติมความสดชื่น แจ่มใส และเปี่ยมไปด้วยพลัง 
การเข้าวัดไปกราบพระและทำบุญ คือหนึ่งในกิจกรรมที่ผู้สูงวัยใช้เป็นที่พึ่งทางใจ ให้ผ่อนคลายจากโลกปัจจุบันอันว้าวุ่น สู่ความสงบใต้ร่มเงาของศาสนา 
หรือกระทั่งการพาผู้สูงวัยไปรับประทานอาหารนอกบ้านพร้อมกัน ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่ช่วยสร้างความสัมพันธ์ได้เป็นอย่างดี ยิ่งเป็นสวนอาหารท่ามกลางสวนสวย ร่มรี่นด้วยแมกไม้หลายพันธุ์ ก็ยิ่งทำให้วันนั้นเป็นวันพิเศษ 
เมื่อได้ดูแลสุขภาพทางกายให้ผู้สูงวัยแล้ว อย่าละเลยสุขภาพทางใจ หมั่นให้ยาชูใจ ด้วยการหมั่นแสดงความรักให้กัน โดยสามารถทำได้ทุกวัน อย่างเช่นการพูดคุย บอกรัก สัมผัส และโอบกอด ซึ่งเป็นการสร้างพลัง เติมยาอายุวัฒนะให้กับผู้สูงวัยได้เป็นอย่างดี ซึ่งสิ่งเหล่านี้ไม่มีค่าใช้จ่าย หรือราคาแค่ 0 บาทเท่านั้น

ยาอายุวัฒนะสำหรับผู้สูงวัย ราคา 0 บาท

เรื่องโดย นภาลัย ทองปัน ผลงานเขียนโดยนักเขียนรุ่นใหญ่จากคอร์ส 'เขียนคอนเทนต์สไตล์วัยเก๋า' 
เราต้องแยกขยะก่อนทิ้ง ใครๆ ก็รู้ แต่สงสัยทุกทีว่า ขยะเปียกทิ้งอย่างไรดี จึงจะถูกต้อง 
เคยสงสัยมั้ยคะว่า เวลาล้างจานควรจะทิ้งเศษอาหารอย่างไรจึงจะไม่ทำให้อ่างล้างจาน รวมไปถึงท่อน้ำสาธารณะไม่อุดตันและเป็นปัญหาเพราะฝีมือเรา ผู้เขียนเคยสงสัยบ่อยๆ และกังวลทุกครั้งตอนเวลาล้างจานที่มีเศษอาหารเหลือ โดยเฉพาะ ‘น้ำแกง’ ที่ทั้งมันและมีกลิ่น 
เอ! หรือเราจะเทลงในอ่างล้างจานเลย หรือจะใส่ถุงแกงที่ใส่อาหารนั่นแหละ แล้วค่อยทิ้งในถังขยะอีกที เพราะง่ายและสะดวกดี แต่มันจะไปรวมกับขยะอื่นๆ ทำให้เน่าเหม็นรึเปล่า สงสารเจ้าหน้าที่เก็บขยะ ยิ่งถ้าถุงแตกทำให้ขยะแห้งอื่นๆ พลอยเปียกเน่าเหม็นไปด้วย และที่น่าเป็นห่วง บางคนบอกว่าสามารถนำเศษไปคลุกข้าวให้สุนัข หารู้ไม่ว่า สุนัขที่กินอาหารคนเข้าไป มีโอกาสเสี่ยงสูงมากที่จะทำให้สุนัขป่วยเป็นโรคไตได้ 
บางทียังคิดว่าเศษอาหารที่เหลือๆ รวมไปเทในโถส้วมจะดีมั้ย แต่จะทำให้ชักโครกตันรึเปล่า อีกทั้งยังนึกแหยงๆ และถ้ามีเศษกระดูกชิ้นใหญ่ๆ หรือเผลอทิ้งช้อน หรือตะเกียบตกลงไปด้วยคงไม่ดีแน่ 
เชื่อว่าหลายคนที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ เริ่มจะสงสัยแล้วล่ะสิ งั้นเรามาหาคำตอบไปพร้อมๆ กันเลยนะคะ 
จากที่ผู้เขียนค้นคว้ามา พบว่า มีวิธีการกำจัดของเสียที่เป็นเศษอาหาร หรือที่เรียกว่า ‘ขยะเปียก’ ได้หลายวิธี ขึ้นอยู่กับความเหมาะสมของแต่ละบ้าน และความสะดวกของแต่ละคน 
กรณีที่บ้านเรามีพื้นที่สวน หรือปลูกต้นไม้อยู่บ้าง เศษอาหารที่เหลือ มีประโยชน์มากคือนำมาทำเป็นปุ๋ย ถ้าทำถังหมักปุ๋ยสดจะทำให้มีประสิทธิภาพและง่ายต่อการกำจัดขยะเปียกได้ดีที่สุด สำหรับวิธีการทำถังหมักปุ๋ยก็มีหลายแบบหลายวิธี หรือบางคนก็นำไปทิ้งข้างต้นไม้แล้วฝังกลบ หรือนำน้ำแกงไปผสมน้ำให้เจือจางเพื่อรดต้นไม้ก็ได้เช่นกัน แต่จะมีปัญหาอยู่บ้างที่อาจจะมีมด หรือสัตว์ที่ไม่พึงประสงค์อื่นๆ มารบกวนได้ สรุปว่าถ้าลดภาระให้เจ้าหน้าที่เทศบาลได้จะดีที่สุด แล้วได้ปุ๋ยทำเอง นี่เยี่ยมที่สุดค่ะ 
กรณีที่เราอยู่คอนโดมิเนี่ยม หรือบริเวณบ้านที่ไม่มีพื้นที่ปลูกต้นไม้เลย ครั้นจะแยกขยะเปียกทำปุ๋ยหมักคงจะไม่เหมาะสมแน่นอน จำเป็นต้องทิ้งโดยใช้บริการของเทศบาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คราวนี้มีข้อสงสัยว่า เราควรจะทิ้งขยะเปียกอย่างไรจึงจะถูกต้อง เป็นภาระต่อสังคมให้น้อยที่สุด และเหมาะสมที่สุด มีแนวทางดังนี้ค่ะ 
1. การทิ้งสิ่งปฏิกูลทุกสิ่งที่ไม่ใช่น้ำเปล่า ลงในอ่างล้างจานเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เช่น เศษอาหาร น้ำแกง น้ำมัน เพราะจะทำให้อ่างล้างจานและท่อน้ำของบ้านเรา รวมไปถึงท่อน้ำสาธารณะตัน และอาจจะเป็นที่อาศัยของแมลงรบกวนต่างๆ ยกเว้นแต่บางบ้านที่มีถังดักน้ำมันสำหรับกรองไขมันก่อนลงท่อน้ำสาธารณะก็จะช่วยให้ลดภาระต่อสังคม โดยเฉพาะร้านอาหาร หากทิ้งสิ่งปฏิกูลลงในท่อระบายน้ำสาธารณะ ถือว่าผิดกฎหมายด้วยนะ 
2. การทิ้งเศษอาหารลงในชักโครกไม่ควรทำเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะสามารถกำจัดเศษอาหารได้ แต่หากมีปริมาณมาก หรือทำเป็นประจำ อาจเป็นผลเสียในกรณีที่มีการสะสมในบ่อเกรอะมากๆ ทำให้จุลินทรีย์ทำงานไม่ทันก็อาจส่งผลให้ชักโครกตันได้ อีกทั้งอาจเป็นแหล่งสะสมคราบไขมันที่กำจัดได้ยากอีกด้วย 
3. ควรแยกขยะเปียกที่เป็นเศษอาหารใส่ถุงที่มัดปากถุงให้มิดชิด แล้วค่อยนำไปทิ้งในถังแยกขยะเปียกต่างหาก โดยทั่วไปเป็นถังขยะสีเขียว และอย่าลืมเช็ดเศษอาหารที่ติดภาชนะด้วยกระดาษชำระก่อนนำไปล้างในอ่างล้างจานด้วย ส่วนน้ำมันที่ไม่ใช้แล้ว ควรเก็บรวบรวมใส่ขวดปิดฝาให้มิดชิดแล้วเขียนข้อความติดกำกับไว้เพื่อให้เจ้าหน้าเก็บขยะเห็นได้ชัดเจนก่อนนำไปทิ้งในถังขยะ 
เพียงเท่านี้ เราก็สบายใจในการปฏิบัติได้อย่างถูกต้องและเหมะสม ด้วยการแยกขยะแห้งและขยะเปียก แล้วนำไปทิ้งในถังขยะให้ถูกที่และถูกวิธี เพื่อช่วยกันดูแลสังคม สิ่งแวดล้อม และโลกของเรา ทุกคนก็จะมีความสุขร่วมกันค่ะ 
อ้างอิง 
<a href="https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/hrad_th/0f1a1cbc26a974c84a120fa6417621eb.pdf" target="_self"><ins>https://www.doe.go.th/prd/assets/upload/files/hrad_th/0f1a1cbc26a974c84a120fa6417621eb.pdf</ins></a>
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=oft9AgVg2fs" target="_self"><ins>https://www.youtube.com/watch?v=oft9AgVg2fs</ins></a>

How to ทิ้งขยะให้ถูกวิธี ทุกชีวีมีความสุข 

โดย นายเเพทย์บุญชัย อิศราพิสิษฐ์

ก่อนหน้านี้เราพูดถึง 5 ข้อ ห้ามปฏิบัติกันไปแล้ว คราวนี้ เราจะมาพูดถึง 5 ข้อที่ต้องปฏิบัติบ้าง

1.ต้องเน้นกินพืชผักผลไม้ 
อันที่จริงพืชผักและผลไม้เป็นอาหารตามวิถีดั้งเดิมของมนุษย์ก่อนอาหารชนิดอื่น โดยสัดส่วนที่แนะนำคือครึ่งหนึ่งของปริมาณอาหารในแต่ละมื้อ แต่ต้องเน้นผักผลไม้ที่ไม่หวานจัด และไม่ผ่านความร้อนหรือการปรุงสุก เนื่องจากความร้อนจะไปทำลายวิตามิน เอนไซม์ และสารต่างๆ ที่มีลักษณะเป็นยา หากทำได้ทุกมื้อก็จะเป็นเหมือนยาอายุวัฒนะเลยทีเดียว

2.ต้องกินข้าวที่ไม่ผ่านการขัดสีและยังมีจมูกข้าวเหลืออยู่ 
เพราะจะทำให้ได้สารอาหารที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกาย ยิ่งผู้ที่มีอายุ 30 ปีขึ้นไป ควรลดปริมาณข้าวและคาร์โบไฮเดรตลงตามลำดับ เนื่องจากจริงๆ แล้ว ข้าวและคาร์โบไฮเดรตไม่ใช่สิ่งจำเป็นต่อร่างกายมนุษย์ แต่วิวัฒนาการทางวัฒนธรรมทำให้เราหันมาบริโภคข้าวและคาร์โบไฮเดรตจนเกิดความเคยชิน และกลายเป็นการบริโภคเกินความจำเป็น

3.ต้องออกกำลังกายอย่างน้อยวันละ 30 นาที 
ที่สำคัญคือต้องออกกำลังกายในระดับที่เหงื่อออก หัวใจเต้นแรงถึงขั้นหอบหายใจ เพื่อช่วยให้ร่างกายขับพิษออกหลายๆ ทาง ระบบหมุนเวียนน้ำเหลืองจะทำงานได้ดีขึ้น ซึ่งระบบหมุนเวียนน้ำเหลืองถือเป็นระบบป้องกันโรคที่สำคัญของมนุษย์ นอกจากนั้น ขณะที่หอบหายใจ ร่างกายจะเอาอากาศออกจากปอดได้ทั้งหมด ทำให้อากาศที่อยู่ในปอดสะอาดและมีปริมาณออกซิเจนสูง

ผลดีของการออกกำลังกายแบบแอโรบิกคือ
- ช่วยให้โกรทฮอร์โมนและคอเลสเตอรอลชนิดดีเพิ่มขึ้น รวมทั้งทำให้คอเลสเตอรอลตัวร้ายและไตรกลีเซอร์ไรด์ต่ำลง
- ปอดและหัวใจจะทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
- ระบบกล้ามเนื้อและกระดูกทำงานได้ดีขึ้น
- ระบบหมุนเวียนเลือดและน้ำเหลืองทำงานดีขึ้น
- กลุ่มอาการเมตาโบลิกซินโดรมดีขึ้นทุกโรคอย่างชัดเจน
- อารมณ์แจ่มใส คลายเครียด นอนหลับได้ดีขึ้น
- ภูมิต้านทานโรคดีขึ้น

4.ต้องนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ และพยายามหลับให้สนิท 
ช่วงที่ดีที่สุดคือ 22.00-02.00 น. เนื่องจากช่วงดังกล่าวร่างกายจะผลิตเมลาโทนินออกมา ฮอร์โมนตัวนี้จะทำให้เราง่วง และพอหลับสนิท ร่างกายก็จะหลั่งโกรทฮอร์โมนออกมาอีกตัวหนึ่ง ฮอร์โมนตัวนี้ถ้าเป็นเด็กจะทำให้เจริญเติบโตเร็ว ถ้าเป็นผู้ใหญ่จะทำให้มีการซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ประโยชน์ของการนอนหลับสนิทแบบหลับลึก
- ร่างกายซ่อมแซมส่วนที่สึกหรอได้อย่างเต็มที่
- ร่างกายสามารถสร้างสารอาหารที่จำเป็นเพื่อเก็บไว้ใช้ได้ดีขึ้น
- ภูมิคุ้มกันโรคจะได้รับการฟื้นฟูขณะหลับสนิท

5.ต้องมีจินตนาการเชิงบวก 
การจินตนาการในสิ่งที่ดีช่วยให้เรามีความสุข สุขภาพดี และแข็งแรง เพราะร่างกายมักจะเป็นตามที่เราคิด ถ้าเราเครียดร่างกายก็จะอ่อนแอตามไปด้วย

ประโยชน์ของจินตนาการเชิงบวก
- ทำให้ชีวิตมีความสุข
- ทำให้อารมณ์แจ่มใส
- การจินตนาการเชิงบวกเกี่ยวกับสุขภาพ ส่งผลให้ร่างกายหายจากโรคได้ การวิจัยพบว่าจิตใต้สำนึกของเรามีผลต่อร่างกายโดยตรง

สุดท้ายนี้ ผมขอให้ทุกคนมีศรัทธาต่อชีวิต มีความหวัง เพราะแม้จะป่วยด้วยโรคร้าย แต่ถ้าเราเชื่อว่าเราจะหาย มีพลัง มีความตั้งใจที่จะปฏิบัติตามวิธีที่ถูกต้องอย่างจริงจัง เราก็มีโอกาสหายจากโรคที่เป็นอยู่ได้ครับ

ห้าม 5 ต้อง 5 ทำได้ ปลอดโรคร้าย ย้อนวัยไป 20 ปี (Part 2/2)

โดย นายเเพทย์บุญชัย อิศราพิสิษฐ์
 
<h2>ไม่ว่าใครก็คงอยากมีสุขภาพที่แข็งแรงปราศจากจากโรคภัยไข้เจ็บและดูอ่อนเยาว์อยู่เสมอ ตัวผมเองสามารถขจัดโรคร้ายยอดฮิต 6 โรคได้ คือ โรคอ้วน เบาหวาน ความดันโลหิตสูง ไขมันในเลือดผิดปกติ ตับอักเสบรุนแรง และปริมาณเม็ดเลือดแดงมากเกินไปได้ ภายในเวลาเพียง 4 เดือน โดยที่ไม่กลับมาเป็นอีกเลย และสามารถลดน้ำหนักได้ถึง 25 กก.จากเดิม 114 กก. ลดลงเหลือ 89 กก. สุขภาพทั่วไปดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ด้วยการปฏิบัติตัวตามวิถีธรรมชาติซึ่งผมค้นพบเอง</h2>
รับรองว่า ใครที่ป่วยเหมือนผม ถ้าทำตามวิธีนี้ได้ โรคที่เป็นอยู่จะหายและสุขภาพดีขึ้นอย่างแน่นอน ข้อปฏิบัติที่ว่านี้คือ ศาสตร์ ‘ห้าม 5 ต้อง 5'
 
ข้อห้ามปฏิบัติ 5 ข้อ
1.ห้ามจินตนาการเชิงลบ
เนื่องจากจิตใต้สำนึกของเราเป็นตัวควบคุมพฤติกรรมการดำเนินชีวิต ไม่ว่าการคิดบวกหรือลบล้วนมีผลต่อร่างกายทั้งสิ้น การจินตนาการเชิงลบก่อให้เกิดความเครียด อารมณ์ร้าย ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อสุขภาพโดยรวม
 
2.ห้ามอ้วน
เพราะความอ้วนเป็นบ่อเกิดแห่งโรค เป็นอันตรายต่อสุขภาพ และทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนตามมามากมาย อาทิ เบาหวาน, ความดันโลหิตสูง, โรคหัวใจ, อัมพฤกษ์ อัมพาต, โรคตับอักเสบ ตับแข็ง, โรคข้อ-กระดูก, โรคมะเร็ง
 จะเห็นได้ว่าคนสมัยก่อนใช้ชีวิตอยู่ตามป่าเขา หากินตามวิถีธรรมชาติ มีโอกาสได้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ คนสมัยก่อนจึงไม่อ้วน และไม่ค่อยเป็นโรคเหมือนคนในยุคปัจจุบัน ทั้งนี้ ความอ้วน แบ่งเป็น 2 ลักษณะ คือ
- อ้วนทั้งตัว เกิดจากการมีไขมันสะสมใต้ผิวหนังจำนวนมาก (Subcutaneous Fat)
- อ้วนลงพุง เกิดจากการมีไขมันในช่องท้องจำนวนมาก (Abdominal Fat) ซึ่งอันตรายมากกว่าอ้วนทั้งตัว
 สำหรับการจะดูว่าเป็นคนอ้วนหรือไม่นั้น มีเกณฑ์วินิจฉัยง่ายๆ คือ รอบเอวต้องไม่เกินครึ่งหนึ่งของความสูง ตัวอย่าง เช่น ผู้ชายสูง 180 ซม. รอบเอวต้องไม่เกิน 90 ซม. (36 นิ้ว) และผู้หญิงสูง 160 ซม. รอบเอวต้องไม่เกิน 80 ซม. (32 นิ้ว)
 
3.ห้ามรับประทานน้ำตาล รวมถึงขนมและอาหารที่ใส่น้ำตาล
เพราะอาหารจากธรรมชาติมีแป้งและน้ำตาลอยู่แล้ว และน้ำตาลตามธรรมชาตินั้น มีสัดส่วนที่พอเหมาะพอดีกับร่างกาย แต่ปัจจุบันคนไทยส่วนใหญ่ติดหวาน เนื่องจากเคยชินกับการเติมน้ำตาลในอาหารมาตลอด จึงทำให้ร่างกายได้รับน้ำตาลมากกว่าที่ควรจะเป็น และเป็นสาเหตุทำให้เกิดโรคต่างๆ ตามมามากมาย
 
โทษของการรับประทานน้ำตาล
- ทำให้ขาดสารอาหารที่จำเป็นต่อร่างกาย
- ทำให้เกิดโรคต่างๆ หลายโรค
- น้ำตาลเป็นสารเสพติดชนิดหนึ่ง
- ทำให้ภูมิคุ้มกันลดลง
 
4.ห้ามรับประทาน Trans Fat หรือไขมันที่ผ่านความร้อน
เพราะเมื่อไขมันผ่านความร้อน ไอน้ำในอากาศจะแตกตัว ทำให้ไฮโดรเจนในโมเลกุลของไอน้ำเข้าไปฝังตัวอยู่ในคาร์บอนของไขมันชนิดที่ไม่อิ่มตัวและดึงไขมันอิ่มตัวขึ้นมา ไขมันอิ่มตัวนี้เรียกว่า Trans Fat และมักจะอยู่ในของทอด คนที่ชอบกินอาหารทอดมากๆ จึงมักเป็นโรคไขมันอุดตันในเส้นเลือด
 
5.ห้ามรับประทานสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
เช่น หมู วัว แพะ แกะ ซึ่งเป็นสัตว์ใหญ่ เนื่องจากโครงสร้างของมนุษย์เป็นสัตว์กินพืช ฟันของมนุษย์เป็นฟันแบบตัดซึ่งเหมาะกับการบดเคี้ยวพืช แต่เนื้อสัตว์ใหญ่มีลักษณะเหนียวเกินกว่าฟันของมนุษย์จะบดเคี้ยวได้ นอกจากนั้น ลำไส้ของมนุษย์ยังมีลักษณะยาวมาก ทำให้เนื้อที่เหนียวต้องใช้เวลาย่อยหลายวัน จึงตกค้างเน่าอยู่ในลำไส้ เกิดเป็นเชื้อแบคทีเรียและสารพิษตามมา
 
เหตุผลอื่นๆ ในการห้ามรับประทาน
- การที่สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีสายพันธุ์ใกล้ชิดกับมนุษย์ ทำให้เกิดโรคติดต่อได้โดยตรงและยังส่งผลให้มีการสะสมสารพิษชนิดเดียวกันอีกด้วย
- สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีความฉลาดกว่าสัตว์อื่น ทำให้ระหว่างการฆ่าเกิดความเครียดสูงและสร้างสารก่อมะเร็งจำนวนมาก เมื่อเราบริโภคเข้าไปย่อมจะก่อมะเร็งให้ตัวเอง
- มีไขมันที่เป็นโทษต่อมนุษย์ โดยเฉพาะไขมันในช่องท้องมีโทษสูงสุด ด้วยเหตุนี้จึงไม่ควรบริโภคเครื่องในสัตว์ ส่วนไขมันใต้ผิวหนังมีโทษรองลงมา รวมทั้งไขมันในกล้ามเนื้อก็เช่นกัน
 
คำถาม: ถ้าไม่รับประทานเนื้อสัตว์ เราจะได้โปรตีนจากอะไร?
คำตอบ: จากถั่วต่างๆ ข้าวกล้อง งา และจากปลาทะเลน้ำลึก เพราะปลาทะเลน้ำลึกมีไขมันที่แตกต่างจากสัตว์ชนิดอื่น แถมยังเป็นโปรตีนที่ย่อยง่าย ขับถ่ายได้เร็ว ไม่มีสารพิษจากชายฝั่งทะเล ไม่มีโรคที่ติดต่อถึงมนุษย์ ที่สำคัญคือปลาน้ำลึกจะตายทันทีเมื่อขึ้นจากน้ำ จึงไม่เครียดก่อนตายและไม่มีสารก่อมะเร็ง
 
ผ่านไปแล้วนะครับสำหรับ 'ข้อห้ามปฏิบัติ 5 ข้อ' ส่วน 'ข้อต้องปฏิบัติ 5 ข้อ' มีอะไรบ้าง ติดตามได้ในตอนต่อไปครับ

ห้าม 5 ต้อง 5 ทำได้ ปลอดโรคร้าย ย้อนวัยไป 20 ปี (Part 1/2)

โดย นายแพทย์ อาทิตย์ อรัญญาเกษมสุข

<h2>หลายคนอาจทราบกันดี ว่าโรคความดันโลหิตสูง เป็นหนึ่งในภัยเงียบของผู้สูงอายุที่ไม่ควรมองข้าม เพราะฉะนั้นแล้ว ลองมาทำความรู้จักโรคนี้ให้มากขึ้นกันดีกว่า </h2>

1.ความดันโลหิตมี 2 ค่า คือ ตัวล่างและตัวบน
ค่าตัวเลขของความดันโลหิต มี 2 ค่า ได้แก่ ความดันโลหิตตัวบน คือความดันโลหิตขณะหัวใจบีบตัว และความดันโลหิตตัวล่าง คือความดันโลหิตขณะหัวใจคลายตัว เกณฑ์การวินิจฉัยความดันโลหิตสูง คือ ความดันโลหิตตัวบนมีค่าตั้งแต่ 140 มิลลิเมตรปรอทขึ้นไป หรือความดันโลหิตตัวล่างมีค่าตั้งแต่ 90 มิลลิเมตรปรอทขึ้นไป

2.ความดันโลหิตสามารถเพิ่มขึ้นได้ในภาวะต่างๆ
ความดันโลหิตสามารถเพิ่มขึ้นได้ในภาวะต่างๆ เช่น เวลาออกแรงมากๆ เวลาโมโหหรือหงุดหงิดหลังดื่มสุราหรือคาเฟอีน โดยที่ไม่จำเป็นต้องเป็นโรคความดันโลหิตสูง แต่โดยทั่วไปต้องไม่สูงเกิน 180/110 มิลลิเมตรปรอท ถ้าเกินนี้แพทย์สามารถวินิจฉัยโรคความดันโลหิตสูงได้เลย

3.คนไข้ความดันโลหิตสูง ส่วนใหญ่ไม่มีอาการผิดปกติ
คนไข้บางคนที่โรคความดันโลหิตสูงมานาน แม้ความดันโลหิตตัวบนสูงกว่า 200 มิลลิเมตรปรอท ก็อาจยังรู้สึกสบายดี ดังนั้น การตรวจสุขภาพประจำปี จึงมีความสำคัญมาก 

4.ความน่ากลัวของโรคความดันโลหิตสูง คือภาวะแทรกซ้อนในระยะยาว
ภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้นจากโรคความดันโลหิตสูงในระยะยาว ได้แก่ โรคหลอดเลือดสมองที่ทำให้เป็นอัมพฤกษ์, อัมพาต, โรคหลอดเลือดหัวใจที่ทำให้มีอาการแน่นหน้าอก, ภาวะหัวใจวาย, ภาวะไตวาย ดังนั้น ถ้าสามารถตรวจและควบคุมโรคความดันโลหิตสูงได้แต่เนิ่นๆ จะสามารถป้องกันภาวะแทรกซ้อนต่างๆ ที่กล่าวมาได้

5.โรคความดันโลหิตสามารถควบคุมได้จากพฤติกรรม
มีคนไข้จำนวนหนึ่งที่ควบคุมอาหาร ลดน้ำหนัก ถ้าน้ำหนักเกิน ออกกำลังกาย เลิกบุหรี่และสุรา แล้วสามารถควบคุมความดันโลหิตได้ดี จนสามารถหยุดยาลดความดันโลหิตได้ แต่คนไข้ส่วนใหญ่มักจะต้องกินยาไปตลอด ดังนั้นเมื่อเห็นว่าความดันโลหิตอยู่ในเกณฑ์ปกติ ไม่ควรหยุดยาเองโดยพลการ แต่ให้ปรึกษาแพทย์ที่ดูแลก่อน

5 เรื่องที่คุณอาจยังไม่รู้ เกี่ยวกับโรคความดันโลหิตสูง

โดย นายแพทย์พิเชฐ แสงทองศิลป์

<h2 style="text-align:left;">พังผืดทับเส้นประสาทมือ หรือชื่อเท่ๆ ภาษาหมอว่า carpal tunnel syndrome (คาร์พัล ทันเนิล ซินโดรม) แปลตรงๆ ว่า กลุ่มอาการของอุโมงค์ข้อมือ (แปลแล้วยิ่งงงไปใหญ่) </h2>
ถ้าอย่างนั้น เรามาทำความรู้จักโรคนี้ตามชื่อภาษาไทยจะเข้าใจง่ายกว่า เริ่มจากเส้นประสาทมือที่ว่าคืออวัยวะส่วนไหน ในที่นี้คือเส้นประสาท median (มีเดียน) ที่วิ่งมาจากไหล่ ศอก ผ่านข้อมือ ไปสิ้นสุดที่ปลายนิ้ว โดยเส้นประสาทนี้มีหน้าที่ 2 อย่าง คือ
1.รับความรู้สึกนิ้วหัวแม่มือ นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนาง (ครึ่งนิ้ว)
2.ควบคุมกล้ามเนื้ออุ้งหัวแม่มือ
 พังผืด มาจากไหน? 
ที่กลางอุ้งฝ่ามือ จะมีแผ่นเนื้อเยื่อคลุมปิดเส้นประสาทอยู่ มีชื่อเท่ๆ ว่า transverse carpal ligament (แทรนซเวิร์ส คาร์พัล ลิกกะเมินท์) เรามาตั้งชื่อง่ายๆ กันเองว่า 'แผ่นเอ็นฝ่ามือ' แล้วกันครับ 
โครงสร้างฝ่ามือเราเมื่อตัดตามแนวขวางจะมีลักษณะเป็นอุโมงค์ ที่มีพื้นอุโมงค์และผนังอุโมงค์เป็นกระดูกข้อมือ มีแผ่นเอ็นฝ่ามือเป็นหลังคาคลุมเอ็น รวมถึงเส้นประสาทมีเดียนที่วิ่งลอดผ่านช่องอุโมงค์นี้ เมื่อมีปัจจัยบางอย่างเช่น การใช้งานข้อมือหนัก ใช้งานท่าซ้ำๆ ทำให้เอ็นแผ่นฝ่ามือนี้หนาตัวขึ้น จนกลายเป็น 'พังผืด' ที่หนาแข็ง และดันลงไปเบียดทับเส้นประสาทที่อยู่ในอุโมงค์ ส่งผลให้เส้นประสาทมีเดียนที่ถูกกดทับไม่สามารถทำงานได้ตามปกติ และมีอาการ 5️ ข้อต่อไปนี้ คือ 
1. ชานิ้วมือ หัวแม่มือ นิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วนางครึ่งนิ้ว ตามหน้าที่ของเส้นประสาทมีเดียน แต่ก็มีบางรายที่ชาทั้ง 5 นิ้วเลย ที่สำคัญคือ จะไม่ชาถึงฝ่ามือ แต่ชาเฉพาะนิ้วเท่านั้น
2. ปวดเสียวๆ ข้อมือจนถึงปลายนิ้ว เป็นอาการปวดเส้นประสาท คือ ปวดชา ปวดเสียวๆ แปร๊บๆ เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต หรือบางรายอาจปวดแสบร้อนจากข้อมือไปปลายนิ้ว หรือร้าวย้อนมาที่แขนก็พบได้
3. ชามือจนต้องตื่นกลางดึก หลายรายเมื่อนอนหลับไปแล้ว กลางดึกหรือเกือบเช้าจะปวดชามือมาก จนต้องตื่นมาสะบัดมือเพื่อให้อาการดีขึ้น
4. นิ้วหัวแม่มืออ่อนแรง ในรายที่มีการกดทับเส้นประสาทรุนแรง จะทำให้การควบคุมกล้ามเนื้อหัวแม่มือแย่ลง เมื่อหงายมือวางบนโต๊ะ จะไม่ค่อยมีแรงยกชูหัวแม่มือชี้ขึ้น ถ้าอาการถึงขั้นนี้ต้องรีบพบแพทย์ เพื่อพิจารณาผ่าตัด
5. กล้ามเนื้ออุ้งหัวแม่มือลีบ ในรายที่มีการกดทับรุนแรงและเรื้อรัง กล้ามเนื้ออุ้งหัวแม่มือจะลีบลง จนไม่สามารถใช้งานหัวแม่มือได้ตามปกติ เช่น ไม่สามารถติดกระดุม หยิบกุญแจไข หรือใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้หยิบของชิ้นเล็กได้ แบบนี้ถือว่าอาการรุนแรงมาก ไม่ควรรอช้า ให้ปรึกษาแพทย์ เพื่อพิจารณาผ่าตัดและฟื้นฟูกล้ามเนื้ออุ้งหัวแม่มือโดยเร็ว

สรุปว่า ถ้าคุณชานิ้วมือ ปวดแปร๊บๆ เสียวข้อมือไปจนถึงปลายนิ้ว หรือปวดชาจนต้องตื่นกลางดึก ให้สงสัยว่าจะเป็นโรคพังผืดทับเส้นประสาทมือ ยิ่งถ้ามีอาการกล้ามเนื้ออุ้งหัวแม่มืออ่อนแรง ติดกระดุม ไขกุญแจ หยิบของชิ้นเล็กลำบาก แสดงว่าเป็นมากแล้ว ต้องรีบปรึกษาแพทย์
โรคพังผืดทับเส้นประสาทเป็นโรคที่พบได้บ่อย และถ้าคุณมีอาการชามือ ถึงแม้จะไม่ใช่โรคนี้ ก็ควรได้รับการตรวจวินิจฉัย เพื่อหาสาเหตุ และรับการรักษาให้หาย เพื่อผลการรักษาที่ดีที่สุด

ขอให้ทุกท่านดูแลตัวเองอย่างเข้าใจ มีเส้นประสาทมือที่สุขภาพดี จะได้ใช้มือได้อย่างแข็งแรงครับ

5 อาการพังผืดทับเส้นประสาท ที่คนชามือทุกคนต้องรู้!

โดย นายแพทย์พิเชฐ แสงทองศิลป์

<h2 style="text-align:left;">คุณเคยปวดส้นเท้าตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบพื้น รักษาด้วยการกินยาแก้อักเสบ ทายาแก้ปวด แช่น้ำอุ่นก็ยังไม่ดีขึ้นและต้องการหาทางแก้ไหม วันนี้ผมมีคำตอบ</h2>
โรครองช้ำ มีชื่อหล่อๆ อีกชื่อคือ 'พังผืดส้นเท้าอักเสบ (plantar fasciitis)'
“อ้าว! หมอ ชื่อโรคว่าอักเสบแบบนี้ กินยา ทายาแก้อักเสบก็หายสิ”
“อันนั้นถูกครึ่งหนึ่งครับ ว่าแต่ที่ผ่านมา กินยาแล้วหายมั้ย”
“อืม... จะว่าไปกินยามันก็ดีขึ้นนะหมอ แต่พอใช้งานไปสักหน่อย... ก็กลับมาปวดอีก”

จริงๆ แล้ว โรคนี้ส่วนใหญ่เป็นโรคเรื้อรัง มักเป็นกันหลายสัปดาห์ หลายเดือนถึงเป็นปี จนเกิดการอักเสบซ้ำๆ ไม่หาย สุดท้ายย่ำแย่กลายเป็นความเสื่อมของ จุดเกาะเอ็น (enthesopathy)
จะว่าไป ชื่อโรค "พังผืดส้นเท้าเสื่อมอักเสบเรื้อรัง” น่าจะใกล้เคียง และอธิบายได้เห็นภาพมากกว่า

การรักษาความเสื่อมอักเสบของจุดเกาะเอ็น มี 2 แง่มุมที่ต้องพิจารณาคือ
1. ลดการอักเสบ เป้าหมาย คือเพื่อลดปวด
2. ฟื้นฟูความเสื่อม เป้าหมาย คือบำบัดเอ็นให้สุขภาพดี
*การกินยา ทายาแก้อักเสบ เป็นส่วนหนึ่งที่จะช่วยลดอักเสบในระยะสั้นได้ 

แล้วอะไรล่ะ ที่ทำให้ลดปวดได้ใน 7 นาที 
ก่อนอื่นขอถามก่อนว่า คุณปวดส้นเท้าแบบไหน?

แบบที่ 1️ ปวดส้นเท้าเป็นๆ หายๆ พอทนได้ 
อาการ: ปวดตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบพื้น โดยเฉพาะตอนลงจากเตียงทุกเช้า แต่พอเดินไปสักพักเหมือนจะดีขึ้น หรือนั่งนานๆ พอลุกเดินก็ปวดอีกแล้ว แบบนี้ผมเรียก (ของผมเอง) ว่า ปวดตอนออกตัว (first-step pain)

เทคนิคลดปวด: ขอ 7 นาที ดัดยืดเอ็นกล้ามเนื้อฝ่าเท้า
- ดัดแอ่นฝ่าเท้าให้ตึง ใช้หัวแม่มือกดตำแหน่งที่เจ็บ นวดไปตามแนวฝ่าเท้า จะใช้ยาทาแก้อักเสบร่วมด้วยก็ตามสะดวก
- สำหรับผู้ที่ไม่สะดวกนั่งพับเข่า ท่าไขว่ห้าง มีการปวดข้อเข่า ข้อสะโพก ให้ใช้วิธีเหยียบลูกบอล เช่น ลูกเทนนิส คลึงนวดตามแนวก็ได้ ทำตอนเช้าก่อนลงจากเตียง กลางวัน (ก่อนลุกจากที่นั่ง) และก่อนนอน รับรองว่าชีวิตการเหยียบลงพื้นตอนออกตัวของคุณจะดีขึ้นแน่นอน

แบบที่ 2️ ปวดหลังจากใช้งานเท้าหนัก
อาการ: เกิดหลังจากยืนหรือเดินนานๆ พอกลับถึงบ้าน ไม่อยากถอดรองเท้านุ่มๆ แล้วเอาส้นเปล่าเหยียบพื้นเลย รู้สึกเจ็บไปถึงหัวใจ ปวดแบบนี้ผมเรียกว่า อักเสบเฉียบพลันซ้ำเติม (acute on top chronic pain)

เทคนิคลดปวด: ขอ 7 นาที คลึงนวดด้วยขวดน้ำแช่แข็ง
- วางขวดน้ำแช่แข็งไว้ที่พื้น เอาฝ่าเท้าและส้นเหยียบคลึงไว้ 5-7 นาที เพื่อลดการอักเสบ
- ถ้าต้องการเย็นจริงจัง ก็เอาน้ำแข็งใส่น้ำแช่ส้นเท้าประมาณ 4 นาที เอาเท่าที่รู้สึกชา ถ้าอาการปวดดีขึ้นก็โอเคแล้วครับ

บางท่านอาจถามว่า “ประคบอุ่น ช่วยได้มั้ย”
ขอตอบว่า “อันนี้แล้วแต่ชอบ" ถ้าเคยประคบอุ่น แช่น้ำอุ่นแล้วดี ก็ทำต่อไปได้
ตามหลักการ ประคบเย็นจะช่วยเน้นและลดการอักเสบได้มากกว่า ส่วนประคบอุ่น จะช่วยเพิ่มการไหลเวียนของเลือด เหมาะกับความปวดปานกลางแบบเรื้อรัง
อีกแนวที่น่าสนใจเป็นแบบสลับอุ่นเย็น คืออุ่น 3-4 นาที สลับเย็น 1 นาที ทำ 3 รอบ (ไม่กล้านำเสนอ 12-15 นาที เพราะจะเกินที่เคลมไว้ 7 นาที เดี๋ยวโดนแซว) ทั้งแบบประคบเย็น หรือประคบอุ่นสลับเย็นช่วยได้หมด เลือกทดลองได้ตามสะดวก
หากทำทั้ง 2 วิธี แล้วยังไม่ทุเลาหรือยังไม่หาย แนะนำให้กินยาแก้อักเสบ นวดยา ยืดกล้ามเนื้อ ประคบเย็น ประคบอุ่น ประคบสลับ และเปลี่ยนรองเท้า แต่ถ้าทำทั้งหมดแล้วยังไม่ดีขึ้น อย่าเพิ่งหมดใจ เพราะเป็นไปได้ว่าคุณมีอาการปวด

แบบที่ 3️ ปวดแบบไม่มีที่ยืน
อาการ: เจ็บปวดทุกย่างก้าว ก้าวแรกปวดมาก ก้าวต่อไปปวดร้าวราน จนถึงก้าวสุดท้าย ถ้าปวดเบอร์นี้ผมขอเรียกว่า ปวดเรื้อรังแบบรุนแรง (severe chronic heel pain)
เทคนิคลดปวด: ขอ 7 นาที รักษาด้วยกายภาพบำบัดคลื่นกระแทก (shockwave therapy) ซึ่งเป็นหนึ่งในท่าไม้ตายในการรักษาที่เห็นผลในยุคนี้ 
การใช้คลื่นกระแทกก็เพื่อกระตุ้นการฟื้นฟูเนื้อเยื่อ โดยทั่วไปทำสัปดาห์ละ 1 ครั้ง ติดต่อกัน 3-5 ครั้ง จากประสบการณ์ คนไข้ส่วนใหญ่อาการปวดจะลดลงประมาณ 50% ตั้งแต่ครั้งแรก! และครั้งต่อๆ ไปความปวดจะลดลงเรื่อยๆ (ส่วนหนึ่ง อาจขึ้นอยู่กับเครื่องมือ และเทคนิคของผู้รักษาด้วย)
หากปวดรุนแรงและเรื้อรัง การรักษาด้วย shockwave therapy ร่วมกับการดูแลตัวเอง ทั้งยืดเหยียดเอ็นกล้ามเนื้อฝ่าเท้า และประคบเย็นเมื่อปวดมากหลังยืนเดินนานๆ ขยันทำอย่างต่อเนื่องไปเรื่อยๆ จะช่วยให้อาการปวดส้นเท้าดีขึ้นและหายไปในที่สุด

“คุณหมอ... ถ้าทำทุกอย่างตามที่บอกแล้ว ยังไม่หาย จะเอาไงต่อดี”
อันนี้ขอตอบว่าคุณอย่าได้เก็บความปวดเท้า ทุกข์ทรมานตอนเดินไว้คนเดียว เพราะถ้าคุณได้รับการรักษาด้วย shockwave therapy นั่นหมายถึง คุณอยู่ในการดูแลของแพทย์เฉพาะทางแล้ว ดังนั้น แค่เพียงคุณติดตามรักษาอย่างต่อเนื่อง ที่เหลือเป็นหน้าที่ของคุณหมอและทีมกายภาพบำบัดที่จะหาวิธีตรวจวินิจฉัย รักษาโดยใช้นวัตกรรมอื่นๆ และวางแผนแนวทางใหม่เพื่อดูแลคุณเอง

“ทำแล้ว... จะช่วยได้จริงๆ หรือหมอ”
“ส่วนใหญ่ทำแล้ว ช่วยได้จริงๆ ขึ้นกับความรุนแรงว่ามากหรือน้อย แต่ที่แน่ๆ คือ ถ้าไม่ทำ โอกาสดีขึ้นจะน้อยมาก ถ้าคุณปวดส้นเท้าเรื้อรัง และเคยรักษาด้วยตัวเองแล้วไม่ดีขึ้น แนวทาง 7 นาทีนี้ เป็นการดูแลแบบไม่มีความเสี่ยงอะไรเลย ขอเพียงวิมีนัยในการดูแลตัวเอง เริ่มตั้งแต่ตอนนี้ เย็นนี้ หรือ คืนนี้ แล้วก้าวในวันพรุ่งนี้ของคุณ จะไม่เจ็บปวดเหมือนก้าวที่ผ่านมา

ขอให้ทุกท่านมีก้าวที่มีสุขภาพ และมีคุณภาพชีวิตการเดินที่ดีนะครับ

เทคนิคลดปวดส้นเท้าใน 7 นาที  (ที่คนเป็นโรครองช้ำส่วนใหญ่ไม่รู้)

โดย นายแพทย์พิเชฐ แสงทองศิลป์
ถ้าจู่ๆ ข้อนิ้วของคุณมีอาการปวดบวม กดเจ็บทันที หรือปวดบวมไปทั้งนิ้ว เหยียดนิ้วแล้วปวดมาก ต้องอยู่ในท่างอนิ้วตลอดเวลา อยู่เฉยๆ ก็ปวด ขยับใช้งานยิ่งปวด!
คุณเริ่มสงสัยได้แล้วว่าอาจมีอาการ 'นิ้วล็อค' ถ้าปล่อยทิ้งไว้ จะหายเองไหม หรือหายากินก่อนดี ผมขอแนะนำว่า รีบปรึกษาแพทย์เถอะ
ทำไมหรือครับ เพราะอาการนี้ชัดเจนว่า ไม่น่าจะใช่นิ้วล็อค เนื่องจากอาการปวดบวมเฉียบพลัน ถ้าเป็นเฉพาะที่ข้อนิ้ว บวมไปทั้งข้อ เราต้องสงสัยว่าจะเป็นโรคข้อนิ้วอักเสบเฉียบพลัน และถ้ายิ่งปวดบวมทั้งนิ้ว เหยียดแล้วปวดมาก อยู่เฉยๆ ก็ปวด ขยับยิ่งปวด ก็อาจเป็นโรค 'เยื่อหุ้มเอ็นนิ้วติดเชื้ออักเสบเฉียบพลัน' ซึ่งเป็นภาวะเร่งด่วน ควรได้รับการรักษาจากแพทย์ เพราะถ้าปล่อยทิ้งไว้อาการจะแย่ขึ้นได้

แล้วแบบไหนล่ะ ที่สงสัยว่าเป็นนิ้วล็อค? 
โรคนิ้วล็อค จริงๆ แล้วเป็นโรคเรื้อรังที่ค่อยๆ เป็นจนเราไม่ทันตั้งตัว โดยเฉพาะถ้าคุณเป็นคนที่ทำงานใช้มือมาก และใช้ติดต่อกันเป็นเวลานานๆ อาการจะเริ่มจากปวดบริเวณฝ่ามือ ตรงข้อโคนนิ้ว จากนั้นความปวดจะค่อยๆ สะสมจากน้อยๆ ห่างๆ เป็นมากขึ้นๆ และถี่ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าใช้งานแล้วปวด พอพักการใช้ก็พออยู่ได้ 
แต่ถ้าอักเสบมากขึ้น เริ่มกดเจ็บที่ฝ่ามือบริเวณข้อโคนนิ้ว ให้สงสัยว่าเป็นโรคนิ้วล็อค ระยะที่ 1 คือ เริ่มมีปลอกหุ้มเอ็นที่โคนนิ้วฝ่ามืออักเสบจนทำให้กดแล้วเจ็บ

การดูแลตัวเอง พักการใช้งาน กินยาแก้ปวดทั่วไป แต่ถ้าไม่ดีขึ้น แนะนำให้ไปพบแพทย์เพื่อรับการรักษา 
เพราะถ้าปล่อยไว้ ปลอกหุ้มเอ็นจะอักเสบเรื้อรัง และหนาตัวขึ้น ทำให้ช่องปลอกเอ็นแคบลง เอ็นนิ้วถูกบีบรัด จนมีอาการนิ้วติดแล้วดีดออก แสดงว่ากำลังเป็นระยะที่ 2 คือ งอนิ้วได้ปกติแต่เหยียดแล้วสะดุดติด ต้องดีดออก ถ้าเป็นขั้นนี้ ต้องพบแพทย์เพื่อรับการรักษาไม่ให้นิ้วติดมากขึ้น 
 หากปล่อยทิ้งไว้ต่อไป และยังใช้งานมือมากเหมือนเดิม ปลอกหุ้มเอ็นจะอักเสบหนาเพิ่มขึ้น ช่องเอ็นจะยิ่งแคบลง บีบรัดเอ็นจนบวม นิ้วติดมากขึ้นทำให้ต้องงัดเหยียดออก ไม่สามารถดีดออกเองได้ กลายเป็นระยะที่ 3

อย่างไรก็ดี ทั้ง 3 ระยะนี้ เรายังรักษาได้โดยไม่ต้องผ่าตัด ด้วยวิธีดังนี้
-	ใช้ยาลดอักเสบ(NSAIDs) ทั้งยากิน ยาทา
-	พักการใช้งาน โดยการใส่ที่พยุงนิ้ว 
-	กายภาพบำบัดด้วยช็อคเวฟ (shockwave therapy) ซึ่งต้องทำต่อเนื่องเพื่อฟื้นฟูเอ็นและปลอกหุ้มเอ็นที่อักเสบเรื้อรัง
-	ฉีดยาลดอักเสบที่ปลอกหุ้มเอ็น ซึ่งได้ผลดีแต่แนะนำให้ฉีดโดยแพทย์เฉพาะทาง หรือแพทย์ที่มีประสบการณ์
 ถ้าถึงระยะที่ 3 แล้วยังไม่ได้รักษา และยังใช้งานมือมากอย่างต่อเนื่อง นิ้วจะล็อคติดแน่นขึ้นจนเหยียดไม่ออก งัดก็ไม่ค่อยออก เข้าสู่ระยะรุนแรงที่สุด คือ ระยะที่ 4 และอาจจะมีนิ้วอื่นล็อคเพิ่มด้วย 
มีหลายเคสที่นอกจากนิ้วล็อคแล้ว ยังมีอาการมือชาร่วมด้วย นี่คืออาการของพังผืดทับเส้นประสาทมือ ซึ่งสามารถพบร่วมด้วยในคนที่ใช้งานมือมากเป็นระยะเวลานานๆ 

ระยะที่ 4 นี้ จะไม่ค่อยมีทางเลือกแล้ว ต้องพิจารณารักษาโดยการผ่าตัดเลาะพังผืดปลอกหุ้มเอ็นที่รัดนิ้วออก เป็นการผ่าตัดเล็ก ทำได้โดยการฉีดยาชาเฉพาะที่ ข้อดีคือ ผ่าเสร็จแล้วกลับบ้านได้

การผ่าตัดจะพิจารณาในเคส ดังนี้ 
-	ระยะรุนแรงที่นิ้วติดล็อคมาก 
-	ผ่านการรักษากินยา กายภาพบำบัด ฉีดยาแล้ว ยังกลับเป็นซ้ำหลายครั้ง 
จากประสบการณ์ ถ้าฉีดยาลดอักเสบ อาการจะดีขึ้นได้หลายเดือน บางรายพอกลับไปใช้งานมือมาก อาจกลับมาเป็นซ้ำจนต้องฉีดยาอีกรอบ และวนลูปเดิมจนฉีดยาไปได้สัก 3 ครั้ง ระยะเวลาหายจะสั้นลง ถ้าเป็นแบบนี้ถือว่าอาการมากแล้ว ควรพิจารณาผ่าตัด 
มาถึงตรงนี้ คงจะเข้าใจอาการของโรคนิ้วล็อคแล้วนะครับว่าเป็นโรคเรื้อรัง ส่วนใหญ่เกิดจากการใช้งานมือมากๆ เป็นเวลานาน เริ่มต้นด้วยอาการปวดฝ่ามือ บริเวณข้อโคนนิ้ว พอเป็นมากขึ้นนิ้วจะล็อคจนต้องดีดออก ถ้ารุนแรงขึ้นก็ต้องงัดนิ้วที่ล็อคออก ซึ่งอาการหนักที่สุด คือ ข้อนิ้วติดล็อคเหยียดไม่ได้เลย
การรักษา: ต้องพักการใช้งาน ใส่ที่พยุงนิ้ว กายภาพบำบัดด้วยช็อคเวฟ กินยา ฉีดยา ถ้าอาการหนักมากๆ หรือรักษาไม่หาย ยังคงเป็นซ้ำเรื่อยๆ ควรพิจารณาผ่าตัด 

ถ้าคุณหรือคนที่คุณห่วงใยมีอาการแบบนี้ แนะนำให้ปรึกษาแพทย์ เพื่อรับการรักษาจะได้ไม่ปวด และใช้งานนิ้วมือได้อย่างปกติตลอดไปครับ

นักเล่าเรื่อง