พี่ๆ ชอบเข้าวัดไหม

เป็นคำถามที่บอกได้เลยว่า วัยเก๋าเกินกว่า 80 เปอร์เซ็นต์ต้องตอบว่า “ชอบเข้าวัด” แต่เคยสงสัยไหม ว่าทำไมผู้สูงอายุถึงได้ชอบเข้าวัด ในเมื่อมีสถานที่อื่นๆ อีกมากมายที่สามารถไปทำกิจกรรมได้ แต่วัดกลับเป็นทางเลือกแรกๆ เสมอ

วันนี้ยังแฮปปี้เลยขอลองไปหาคำตอบจากแหล่งต่างๆ มาคลายข้อสงสัย แต่ขอเตือนไว้ก่อนว่า คำตอบเหล่านี้ไม่มีถูกไม่มีผิด เป็นเพียงความคิดเห็นในภาพรวมเท่านั้น ถ้าพี่ๆ มีความเห็นอย่างไร สามารถมาคอมเมนต์กันได้เลย

เพราะวัดเคยเป็นศูนย์กลางชุมชน
ในอดีตเป็นต้นมา ‘วัด’ คือศูนย์กลางของชุมชน ทำหน้าที่เป็นมากกว่าแค่สถานที่ทำพิธีกรรมทางศาสนา แต่ยังเป็นพื้นที่ที่ผู้คนส่วนใหญ่มาพบปะสังสรรค์ มาทำกิจกรรมร่วมกัน หรือมารวมตัวกันเพื่อการต่างๆ ซึ่งในปัจจุบัน แม้ว่าบทบาทของวัดจะลงลดไปตามกาลเวลา แต่เชื่อว่าความหลังของเหล่าผู้สูงอายุในอดีต ยังคงผูกพันอยู่กับวัด ส่งผลให้ปัจจุบัน ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน วัดก็ยังเป็นสถานที่แรกที่จะนึกถึง

เพราะวัดคือสถานที่แสนสงบ
ท่ามกลางความวุ่นวายของโลกปัจจุบัน ที่ทุกอย่างหมุนไปไว โดยเฉพาะสังคมเมืองที่มีแต่ความเร่งรีบและวุ่นวาย จนทำให้ผู้สูงอายุหมุนตามโลกไม่ทัน สถานที่อย่างวัด ที่โดยมากจะมีบรรยากาศสงบและร่มรื่น รวมถึงพระพุทธรูปที่ประดิษฐานอยู่นั้น ทำให้ผู้สูงอายุรู้สึกสงบ ปลีกหนีจากความวุ่นวายได้เป็นอย่างดี แต่ทั้งนี้ก็ต้องเป็นวัดที่ทำหน้าที่เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมและประกอบพิธีกรรมจริงๆ ส่วนพระสงฆ์ก็ต้องปฏิบัติธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ไม่ใช่วัดแบบพุทธพาณิชย์ ที่เต็มไปด้วยการหวังผลจากการทำบุญ กลับกลายเป็นการเสริมกิเลศให้มากขึ้นไปอีก

เพราะวัดคือตัวแทนของหลักธรรม
“ทำไมคนแก่จึงชอบเข้าวัด ชอบตักบาตร ชอบทำบุญ? เพราะคนแก่เหล่านี้รู้แล้วว่าเกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของตน เห็นแล้วว่า ตัวเองใกล้มืดใกล้ค่ำแล้วต้องตายแน่นอน จึงไม่ไปไหน คิดว่าจะไปตายกับบุญ” หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ เคยเทศน์ไว้

ซึ่งเป็นสิ่งที่สะท้อนถึงสัจธรรมของความไม่เที่ยง เมื่อร่างกายของมนุษย์เราค่อยๆ เสื่อมถอยไปสู่ความตาย สิ่งแรกที่นึกถึงคือเรื่องของบุญบาปที่เคยทำมา และสถานที่ที่เกี่ยวโยงที่สุดก็คือวัดนั่นเอง เรียกว่าเป็นที่พึ่งทางใจสุดท้าย ที่ผู้สูงอายุจะนึกถึงนั่นเอง