โลกของดนตรีเป็นพื้นที่ไร้พรมแดนที่สร้างความบันเทิงให้กับผู้คนมากมาย โดยวัฒนธรรม K-Pop ที่มาจากประเทศเกาหลีใต้ ได้สร้างอิทธิพลให้กับประเทศไทย ทั้งในหมู่คนหนุ่มสาวและพี่ๆ วัยเก๋า ค่ายยักษ์ใหญ่อย่าง JYP Entertainment ได้การเปิดตัววงเกิร์ลกรุ๊ปที่มีชื่อว่า ‘Golden Girls’ โดยสมาชิกในวงนั้นมีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ 59 ปี ถึงพวกเธอจะเป็นวัยเก๋า แต่ก็ยังสามารถออกท่าทาง ร้อง เต้น แสดงความสามารถ ได้อย่างดีเยี่ยม มาทำความรู้จักกับพี่ๆ ‘Golden Girls’ ไปกับยังแฮปปี้กันเลย 

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2024/11/Iec5AvLc1zkDXDZNSyv45WO0dRkynl9vDZFxtzCvhQge9vA1.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

เมื่อปลายปีที่แล้ว ค่ายไอดอลระดับตัวท็อปอย่าง JYP Entertainment สร้างแรงสั่นสะเทือนวงการ ด้วยการเดบิวต์เกิร์ลกรุ๊ปที่มีอายุเฉลี่ยแต่ละคนอยู่ที่ 59 ปี ด้วยเพลง "One Last Time" และแต่ละคนเป็นระดับตำนานในวงการเพลงรุ่นเก๋า โดยสมาชิกวงประกอบไปด้วย พัค มีคยอง ที่เคยเป็นทั้งนักแสดงและนางแบบ มีผลงานการแสดงเป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง ไม่ว่าจะเป็น บัณฑิตหน้าใส หัวใจว้าวุ่น (2010) ซิตีฮันเตอร์ (2011) และ รักมั้ยนะ เลขาคิม? (2018), อิน ซูอี นักร้อง R&amp;B ระดับตำนานยุค 80s, ชิน ฮโยบอม นักร้องเจ้าของรางวัลทองคำจากงานประกาศรางวัลใหญ่ของเกาหลีใต้ และสมาชิกคนสุดท้อง อี อึนมี อีกหนึ่งนักร้องมากความสามารถ 

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2024/11/e71065b2-a652-4adb-bc7d-b0e4c8496234.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

การเดบิวต์เกิร์ลกรุ๊ปของพี่ๆ ‘Golden Girls’ เรียกว่าเป็นการปฏิวัติวงการเคป๊อปของเกาหลีใต้ที่มีมาอย่างยาวนาน เพราะโดยปกติแล้วการจะเดบิวต์วงเกิร์ลกรุ๊ป ต้องมีคุณสมบัติเป็นคนหนุ่มสาวที่มีความสามารถในการร้องและเต้น ซึ่งต้องใช้พลังงานที่สูงมาก แต่ด้วยประสบการณ์การทำงาน การแสดงบนเวที และอยู่ในวงการบันเทิงมาอย่างยาวนาน ทำให้พวกเธอพิสูจน์ตัวเองได้แบบสบายๆ 

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2024/11/Screen%20Shot%202567-11-28%20at%2010.51.16.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

พี่ๆ ‘Golden Girls’ สะท้อนให้เห็นแล้วว่า “อายุเป็นเพียงตัวเลข” อย่างแท้จริง 
แม้จะเป็นสว. ก็ยังสามารถทำกิจกรรม สร้างความบันเทิง ส่งความสุขให้กับแฟนๆ ได้ไม่แพ้คนหนุ่มสาวในปัจจุบันเลยทีเดียว 
ถ้าพี่ๆ ยังไม่หยุดฝันและยังมีพลังอยู่เต็มเปี่ยม อายุก็เป็นตัวเลขที่เพิ่มขึ้นเท่านั้น! 
อ้างอิง : 
<a href="https://kpop.fandom.com/wiki/GOLDEN_GIRLS" target="_self"><ins>https://kpop.fandom.com/wiki/GOLDEN_GIRLS</ins></a>
<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Lee_Eun-mi_(singer)" target="_self"><ins>https://en.wikipedia.org/wiki/Lee_Eun-mi_(singer)</ins></a>
<a href="https://mydramalist.com/people/47611-shin-hyo-bum" target="_self"><ins>https://mydramalist.com/people/47611-shin-hyo-bum</ins></a>
<a href="https://hmong.in.th/wiki/Insooni#google_vignette" target="_self"><ins>https://hmong.in.th/wiki/Insooni#google_vignette</ins></a>

รู้จัก ‘Golden Girls’ เกิร์ลกรุ๊ปวัยเก๋าอดีตนักร้องระดับตำนาน จากค่าย JYP

ท่ามกลางมหกรรมกีฬาระดับโลกอย่าง โอลิมปิก เกมส์ ณ ปารีส 2024 ที่เหล่านักกีฬาหนุ่มสาวหลากหลายชาติ รวมถึงทีมชาติไทย ต่างลงแข่งขันกันอย่างดุเดือด แต่พี่ๆ รู้ไหมว่า ยังมีนักกีฬารุ่นใหญ่ที่อายุเฉียดวัยเกษียณ มีโอกาสได้ติดธงประจำชาติไปร่วมแข่งโอลิมปิกกับเขาด้วย! 
เธอคนนั้นคือ Zhiying Tania Zeng หรือ เจิง ทาเนีย นักกีฬาปิงปองเชื้อชาติจีน สัญชาติชิลี อายุ 58 ปี ที่เพิ่งมีโอกาสไปร่วมแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ปารีสเป็นครั้งแรก อย่างที่เคยฝันไว้ตอนเด็ก ซึ่งถ้าย้อนกลับไป ต้องบอกว่าโปรไฟล์ของเธอเกี่ยวกับกีฬาปิงปองนั้นไม่ธรรมดาเลยทีเดียว 
เจิง ทาเนีย เกิดที่เมืองกว่างโจว ประเทศจีน โดยมีคุณแม่เป็นถึงโค้ชปิงปอง ที่ฝึกฝนเธอมาตั้งแต่อายุเพียง 9 ขวบ ก่อนจะเทิร์นโปรเป็นนักกีฬาอาชีพ ด้วยวัยเพียง 12 ปี และมีโอกาสได้ติดทีมชาติจีนในอีก 4 ปีต่อมา แต่แล้วด้วยกฎกติกาของกีฬาเทเบิลเทนนิสสากลที่เปลี่ยนไป ทำให้ยากที่เธอจะปรับตัวได้ จนต้องทิ้งการเล่นปิงปองไปในวัยเพียง 20 ปีเท่านั้น ก่อนที่เธอจะย้ายไปอยู่ประเทศชิลีแบบถาวรในเวลาต่อมา 
ช่วงที่เจิงอยู่ชิลี เธอมีโอกาสได้เป็นโค้ชปิงปองให้กับเด็กนักเรียนในโรงเรียน พร้อมทั้งฝึกให้กับลูกชายของเธออีกด้วย แต่จนแล้วจนรอด โอกาสก็ไม่ได้ทำให้เธอสามารถจับไม้ปิงปองได้อีกครั้ง กระทั่งการมาถึงของโควิด-19 
ตลอดช่วงเวลาล็อกดาวน์ เจิงเพียงแค่ต้องการหาอะไรทำเพื่อให้ร่างกายได้เคลื่อนไหวบ้าง แต่กลับเป็นการจุดประกาย ให้เธอกลับมาทบทวนความฝันในการได้ไปโอลิมปิกอีกครั้ง ซึ่งหลังจากที่เธอได้กลับมาฝึกฝนอย่างจริงจัง ทักษะที่เคยมีก็ได้รับการรื้อฟื้นขึ้นมาเรื่อยๆ เจิงมีโอกาสได้ลงแข่งขันในหลากหลายรายการในระดับภูมิภาค และได้รับโอกาสติดทีมชาติชิลีเป็นครั้งแรก ด้วยทักษะที่เจิงโชว์ออกมาจนชนะคู่แข่งในการแข่งขันระดับชาติรายการหนึ่งของอเมริกา ในแบบที่ไม่น่าเชื่อว่านักกีฬาวัยนี้จะสามารถทำได้ ทำให้เธอกลายเป็นที่รู้จักของชาวชิลีในชั่วข้ามคืน พร้อมกับได้รับฉายาว่า ‘คุณป้าทาเนีย’ 
จนกระทั่งในที่สุด ความฝันของเจิงก็เป็นจริง เมื่อเจิงมีชื่อติดทีมชาติชิลีไปแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่ปารีสเป็นครั้งแรก สิ้นสุดความฝันที่เธอรอคอยมากว่า 38 ปี แม้ว่าเจิงจะพ่ายคู่แข่งจนตกรอบแรกไป แต่การที่ได้มีชื่อว่าเคยไปแข่งในกีฬาโอลิมปิก ความฝันของเธอก็เป็นจริงเรียบร้อยแล้ว เพราะความฝันไม่มีวันหมดอายุจริงๆ 
อ้างอิง
<a href="https://edition.cnn.com/2024/07/26/sport/zhiying-tania-zeng-chile-olympics-table-tennis-spt-intl/index.html" target="_self"><ins>https://edition.cnn.com/2024/07/26/sport/zhiying-tania-zeng-chile-olympics-table-tennis-spt-intl/index.html</ins></a>
<a href="https://en.m.wikipedia.org/wiki/Zhiying_Zeng" target="_self"><ins>https://en.m.wikipedia.org/wiki/Zhiying_Zeng</ins></a>
<a href="https://www.news18.com/olympics/dream-come-true-for-58-year-old-olympic-debutant-zeng-zhiying-despite-loss-8983453.html" target="_self"><ins>https://www.news18.com/olympics/dream-come-true-for-58-year-old-olympic-debutant-zeng-zhiying-despite-loss-8983453.html</ins></a>

ความฝันไม่มีวันหมดอายุ! รู้จัก เจิง ทาเนีย นักปิงปองวัย 58 ที่ได้ไปโอลิมปิกครั้งแรก

พี่ๆ กำลังประสบปัญหาบ้านรกอยู่ ใช่หรือไม่
และพี่ๆ ไม่อยากทิ้งของชิ้นไหนๆ ในบ้านออกไปเลย เพราะรู้สึกเสียดาย ใช่หรือไม่ 
ถ้าพี่ๆ กำลังประสบปัญหาเหล่านี้อยู่ อยากให้ลองอ่านบทสัมภาษณ์ชิ้นนี้ดู บทสัมภาษณ์ คุณอิม - อิมยาดา เรือนภู่ จาก แมวบิน นักจัดระเบียบบ้าน ผู้ให้บริการจัดระเบียบบ้านมืออาชีพ ที่มีผู้ติดตามกว่าแสนคน 
ที่จะมาแชร์ประสบการณ์ในการเข้าไปจัดระเบียบบ้านผู้สูงอายุ รวมไปถึงแง่คิดและเคล็ดลับดีๆ ที่ทำให้พี่ๆ สามารถตัดใจทิ้งของไม่จำเป็นออกจากบ้านได้ง่ายขึ้น 
มุมมองต่อการทิ้งของในผู้สูงอายุ
"จริงๆ มุมมองของผู้สูงอายุส่วนใหญ่ ก็อยากที่จะเคลียร์ออกไป แต่เชื่อว่า ผู้สูงวัยหลายคนที่แบกและถืออะไรมานานแล้ว จะรู้สึกว่ามันเพียงพอแล้วกับเวลานี้ แต่ก็มีอุปสรรค คือถ้าเจอคนที่ให้บริการแบบไม่เข้าใจและไม่มีความอดทนพอ งานตรงนี้ก็อาจจะไม่ประสบความสําเร็จ เพราะปริมาณสิ่งของในผู้สูงวัยจะเยอะกว่าวัยอื่นๆ จึงต้องอาศัยทั้งความเข้าใจ ความใจเย็น และความอดทนในการทํางานกับผู้สูงวัย" 
 
ข้าวของคือสัญลักษณ์ของความทรงจำ 
"อุปสรรคน่าจะเป็นเรื่องความทรงจํา คือพอวัยที่สูงขึ้น เวลาเหลือน้อยลง เขาก็จะชอบย้อนกลับไปในเวลาที่ผ่านมา เช่นเวลาที่เคยมีความสุขตอนสมัยทํางาน ช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมา เพราะฉะนั้นข้าวของจึงเป็นสัญลักษณ์ หรือเป็นสิ่งที่ทําให้เยียวยาจิตใจในช่วงที่ระยะเวลาที่เหลือได้ คือเห็นแล้วมีความสุข ไม่อยากจะทิ้งมันไป เพราะกลัวเรื่องราวเหล่านั้นจะถูกลืม ถ้าทิ้งไปแล้ว เขาก็กลัวว่าเรื่องราวดีๆ ก็ถูกทิ้งไปด้วย เกิดการไม่มั่นใจว่าในวัยที่เหลืออยู่ จะแฮปปี้ได้อีกนานขนาดไหน" 
เหลือพื้นที่ให้กับความทรงจำใหม่ๆ
"ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ เมื่อผ่านไปแล้ว ก็คือผ่านไปแล้ว ย้อนกลับไปไม่ได้ อยากให้อยู่กับปัจจุบัน เราไม่สามารถเก็บทุกอย่างไว้ในใจหรือสมองของเราได้ เพราะวันหนึ่ง มันก็จะเต็ม เมื่อไม่มีช่องว่างในการที่จะเก็บอะไรเพิ่ม นั่นก็หมายความว่า เราก็จะมีแต่อดีต สู้ให้เราลบหรือให้เหลือพื้นที่เพื่อความทรงจําใหม่ใหม่ในเวลาที่เหลือดีกว่า นี่คือการแนะนําแบบนามธรรม แต่ถ้าเป็นรูปธรรม ก็คืออยากให้ดูให้เห็นเลยว่า ของเหล่านั้นมีประโยชน์จริงหรือไม่ ที่เสียดาย เสียดายอะไร นี่คือขยะแท้ๆ มันเก่าแล้วนะ มันพังแล้ว ใช้งานอะไรไม่ได้จริงๆ ยิ่งซ่อมมันก็ยิ่งเปลือง นี่คือรูปธรรมให้เห็นเลยว่า จุดประสงค์หรือประโยชน์ในการเก็บมันมีหรือเปล่า ต้องคลี่กระจางให้เห็นชัดเลย" 
 
ยิ่งทิ้ง ยิ่งเบา
"การทิ้งของเหมือนการให้อภัย ถ้าคุณไม่ให้อภัยใครเลย คุณก็จะหนัก ถ้าคุณทิ้ง คุณก็จะเบา คือเบาทั้งกาย เบาทั้งใจ แล้วจะทําให้คุณเป็นผู้สูงวัยที่มีคุณภาพ รู้สึกเด็กขึ้นถึงสิบปี จากที่คุณคิดว่า คุณแก่แล้ว ไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว ภาระเยอะ แต่เมื่อไหร่ที่คุณทิ้ง คุณจะรู้สึกสดใส อยากจะทํานู่นทํานี่ อยากจะกลับมาดูแลตัวเองทุกด้านเลย ทั้งจิตใจ ทั้งสุขภาพ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม เพราะว่าหลังจากที่คุณทิ้งแล้ว บ้านจะใหม่ บ้านจะกว้างและโล่งมากขึ้น"
 
แนะนำอย่างเข้าใจและจริงใจ
"ก่อนที่เราจะแนะนําใครให้ทิ้งของในบ้าน ให้ดูตัวเองก่อนว่า บ้านเรา ห้องนอนเรา ชีวิตของเรามันรกหรือยัง ถ้าเรายังมีปัญหาทางด้านนั้นอยู่ แสดงว่าเราก็ยังไม่เข้าใจ ถ้าเราไม่เข้าใจ แล้วไปชักจูงให้คนอื่นทําก็ไม่ได้ อยากให้พูดบอกกันด้วยความจริงใจและปรารถนาดี แต่ไม่ใช่การไม่ใช่การประชดประชัน" 
 
 ขอขอบคุณ มนุษย์ต่างวัย สำหรับการสัมภาษณ์ในงาน มนุษย์ต่างวัย Talk 2023

“ยิ่งทิ้ง ยิ่งเบา” วัยเก๋าทิ้งของอย่างไร ให้สุขกาย สบายใจ คุยกับ คุณอิม-อิมยาดา เรือนภู่ แมวบิน นักจัดระเบียบบ้าน

เมื่ออายุถึง 76 ปี พี่ๆ คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ หรือถ้าพี่ๆ คนไหนอายุเลยมาแล้ว จำได้ไหมว่าตอนนั้นทำอะไรไปบ้าง 
<h2>สำหรับคุณตาพันธ์จรูญ จริยานันทเนตร สามารถติดทีมชาติไทย ไปแข่งกีฬาเอเชียนเกมส์ ถึงเมืองหางโจว ประเทศจีนเป็นครั้งแรก! แถมยังสามารถคว้าเหรียญทองแดง ประเภททีมผสม มาครองได้อีกด้วย </h2>
ต้องบอกว่ากีฬาที่คุณตาพันธ์จรูญแข่งขันแล้วได้รับเหรียญ คือ กีฬาบริดจ์ (Bridge) กีฬาที่ใช้ไพ่เป็นอุปกรณ์ในการเล่น เป็นหนึ่งในกีฬาที่มีการจัดแข่งขันระดับโลก โดยการแข่งขันจะเป็นลักษณะการใช้ไพ่ในมือกินไพ่ของคู่ต่อสู้ให้ได้มากที่สุด ผสมกับเทคนิคการประมูล และการนับแต้ม เรียกว่าเป็นกีฬาที่ต้องใช้ทักษะด้านความจำ ไหวพริบ และกระบวนการคิดเป็นอย่างมาก เหมาะสำหรับวัยเก๋ามากๆ เลยทีเดียว 
เห็นได้ว่ากีฬาที่คุณตาพันธ์จรูญใช้แข่งขัน ไม่ใช่กีฬาที่ต้องใช้พละกำลังใดๆ ใช้แค่สมองและทักษะเท่านั้น จึงสามารถเอาชนะคู่แข่งที่อายุน้อยกว่าได้เพราะความเก๋านั่นเอง ซึ่งเบื้องหลัง คุณตาผ่านประสบการณ์การเล่นกีฬาชนิดนี้มากว่า 40 ปีแล้ว และยังคงเล่นอยู่ทุกวัน จนสามารถติดทีมชาติได้ในที่สุด 
อายุเป็นเพียงตัวเลข จะวัยไหนก็สามารถมีโอกาสติดทีมชาติได้ กายพร้อม ใจพร้อม พี่ๆ ทำได้แน่นอน! 
อ้างอิง
<a href="https://www.matichon.co.th/sport/asiangames2023/asiangames2023-news/news_4221389" target="_self"><ins>https://www.matichon.co.th/sport/asiangames2023/asiangames2023-news/news_4221389</ins></a>
<a href="https://sport.trueid.net/detail/DBaLLn0xDp4W" target="_self"><ins>https://sport.trueid.net/detail/DBaLLn0xDp4W</ins></a>

รู้จัก คุณตาพันธ์จรูญ วัยเก๋านักกีฬาบริดจ์ คว้าเหรียญเอเชียนเกมส์ ในวัย 76 ปี!

พี่ๆ เคยคิดไหม ว่าวันหนึ่งถ้าเกิดพี่ๆ ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ข้าวของทุกอย่างของเราที่สะสมมาตลอดชีวิต จะไปอยู่ที่ไหน และใครจะเป็นคนจัดการ 
<h2>ฟังๆ ดูอาจจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า หากจะพูดถึง ‘การจัดบ้านก่อนตาย’ แต่จริงๆ แล้วแนวคิด ‘Death Cleaning’ หรือการจัดบ้านให้ดีก่อนจากไป ไม่ใช่แนวคิดในเชิงลบเสียทีเดียว เพราะเป็นแนวคิดที่ทำให้พี่ๆ ผู้สูงอายุ รู้จักการจัดการข้าวของภายในบ้านอย่างเป็นระบบ โดยมีจุดประสงค์เพื่อความสบายกายสบายใจ ทำให้การใช้ชีวิตในบ้านมีความสุขจากข้าวของน้อยชิ้น และที่สำคัญคือการเตรียมความพร้อม ด้วยการไม่สร้างภาระให้กับญาติๆ หรือคนข้างหลัง เมื่อถึงคราวที่ต้องจากไปจริงๆ </h2>
มาลองเปิดใจ ทำความรู้จักแนวคิด ‘การจัดบ้านก่อนตาย’ หรือ ‘Death Cleaning’ กันให้มากขึ้นดีกว่า 
จุดเริ่มต้นของ Death Cleaning 
แนวคิดดังกล่าว เริ่มต้นมาจากหนังสือที่ชื่อว่า The Gentle Art of Swedish Death Cleaning เขียน​โดย Margareta Magnusson ศิลปินชาวสวีเดน เมื่อปี 2017 ที่ต้องการสื่อสารให้ผู้อ่านได้เข้าใจว่า การสะสมของใช้ที่ไม่จำเป็นในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่ คือการสร้างภาระให้กับคนรอบๆ ตัว โดยเฉพาะครอบครัว ที่ต้องมาจัดการข้าวของเหล่านั้น เมื่อคุณจากไป ซึ่งเป็นแนวคิดเดียวกับ minimalism หรือการดำรงชีวิตด้วยข้าวของน้อยชิ้น 
จัดบ้านก่อนตาย ไม่ต้องรอใกล้ตายก็ทำได้
หลายคนอาจคิดว่า แนวคิดดังกล่าวเป็นการจัดเตรียมเคลียร์ข้าวของของตนเอง เมื่อใกล้จะเสียชีวิต แต่จริงๆ แล้ว การจัดบ้านก่อนตาย สามารถเริ่มต้นทำเมื่อไรก็ได้ ยิ่งเริ่มต้นเร็ว ก็ยิ่งทำให้บ้านของเราเป็นระเบียบไวมากขึ้นเท่านั้น เพราะหัวใจในการจัดบ้าน คือการกำจัดข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่จำเป็น ให้เหลือน้อยชิ้นที่สุด คงไว้แต่สิ่งที่จำเป็นและมีคุณค่าต่อจิตใจจริงๆ เท่านั้น เพื่อให้วันหนึ่งที่ต้องจากไปจริงๆ ข้าวของที่หลงเหลืออยู่ จะไม่เป็นภาระต่อคนข้างหลังนั่นเอง 
จัดบ้านอย่างไร ให้สบายใจสบายกาย
เริ่มต้นให้พี่ๆ คิดเสมอว่า บ้านที่โล่งโปร่งและสะอาด คือความสุขอย่างหนึ่งของการใช้ชีวิตในบ้าน ข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่มีวันได้ใช้และถูกเก็บไว้ คือตัวการที่ทำให้พื้นที่ความสุขในบ้านหายไป อย่าตีสิ่งของเหล่านั้นเป็นมูลค่าซื้อขาย แต่ให้ตีเป็นมูลค่าความสุขที่ได้รับ จะช่วยให้ตัดใจทิ้งของเหล่านั้นได้ง่ายมากขึ้น อีกทั้งยังเป็นการรู้จักปล่อยวาง ไม่ยึดติดกับวัตถุอีกด้วย สำคัญคือเมื่อตัดใจทิ้งแล้ว ต้องไม่หามาเพิ่มใหม่ 
เคล็ดลับสำคัญในการจัดบ้านตามแนวคิด Death Cleaning คือการชวนคนในครอบครัวและคนสนิท มาร่วมจัดบ้านไปพร้อมๆ กัน เพราะนอกจากจะเป็นการชวนสร้างความเข้าใจร่วมกันแล้ว ยังเป็นโอกาสที่จะได้ร่วมกันระลึกถึงความทรงจำดีๆ ผ่านข้าวของที่กำลังจะทิ้ง แล้วเก็บความทรงจำดีๆ ไว้ โดยไม่ยึดติดกับสิ่งของอีกต่อไป 
อ้างอิง
<a href="https://thematter.co/social/swedish-death-cleaning/137341" target="_self"><ins>https://thematter.co/social/swedish-death-cleaning/137341</ins></a>
<a href="https://adaymagazine.com/death-cleaning/" target="_self"><ins>https://adaymagazine.com/death-cleaning/</ins></a>
<a href="https://www.thespruce.com/swedish-death-cleaning-4801461" target="_self"><ins>https://www.thespruce.com/swedish-death-cleaning-4801461</ins></a>

รู้จัก Death Cleaning จัดบ้านให้ดีก่อนจากไป เพื่อความสบายใจของคนข้างหลัง

พี่ๆ เคยจินตนาการไหม ว่าถ้าอายุยืนถึง 106 ปี ตอนนั้นกำลังทำอะไรอยู่
สำหรับ อาโป หวัง-อ็อด (Apo Whang-Od) ช่างสักหญิงจากฟิลิปปินส์ มีโอกาสได้ขึ้นปกนิตยสารระดับโลกอย่าง Vogue และยังคงสืบทอดการเป็นช่างสักระดับตำนานของบ้านเกิดตัวเองไว้อยู่


<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-Story-4%20%281%29.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

หากพูดถึงการสัก หลายคนอาจนึกถึงความเป็นแฟชันหรือเพื่อความสวยงาม แต่สำหรับหมู่บ้านบุสคาลัน จังหวัดคาลิงกา ประเทศฟิลิปปินส์ คือวัฒนธรรมที่สืบต่อกันมาอย่างยาวนาน หวัง-อ็อด เธอคือช่างสักท้องถิ่น หรือ มัมบาบาต็อก (Mambabatok) ที่ได้ชื่อว่าเป็นช่างสักหญิงคนแรกของหมู่บ้าน ตั้งแต่อายุเพียง 16 ปี โดยที่ก่อนหน้านั้น ผู้ชายคือผู้สืบทอดมาโดยตลอด

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-Story-5%20%281%29.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

ปัจจุบัน หวัง-อ็อดได้ส่งต่อวิชาการสักให้กับหลานสาวของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เธอเองก็ยังคงทำหน้าที่สืบทอดศิลปะการสักดั้งเดิมประจำหมู่บ้านให้คงอยู่ แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไป ทำให้การสักไม่ได้เป็นประเพณีหรือวัฒนธรรม ที่พ่วงมาด้วยพิธีกรรมต่างๆ ดังเช่นอดีต กลับกลายเป็นเพียงเครื่องบอกตัวตนของผู้ถูกสักเท่านั้น แต่สำหรับเธอ การสักเป็นเพียงสิ่งเดียวที่สามารถเชื่อมต่อกับรากเหง้าของตัวเองไว้ได้อย่างมั่นคง

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-2-1600x2000.jpeg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

เรื่องราวของ หวัง-อ็อด ได้รับการถ่ายทอดลงในนิตยสาร Vogue Philippines เมื่อเดือนมีนาคม 2023 ซึ่งภาพของเธอก็ได้ปรากฏอยู่บนปกนิตยสารระดับโลกเล่มนี้ สะท้อนถึงความงดงาม ทั้งของรูปลักษณ์ของเธอในวัย 106 ปี และเรื่องราวมากมายภายใต้รอยสัก ที่จะเปลี่ยนเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นหลังต่อไป 

อ้างอิง 
<a href="https://vogue.ph/magazine/apo-whang-od/" target="_self"><ins>https://vogue.ph/magazine/apo-whang-od/</ins></a>
<a href="https://mirrorthailand.com/culture/100938" target="_self"><ins>https://mirrorthailand.com/culture/100938</ins></a>

รู้จัก Whang-Od ช่างสักหญิงรุ่นเก๋า ขึ้นปกนิตยสาร Vogue ในวัย 106 ปี!

สมัยนี้ ถ้าพูดถึงยูทูบเบอร์ หรือนักรีวิวต่างๆ หลายคนต้องนึกถึง วัยรุ่นหน้าใสที่ทำคลิปสนุกๆ ลงในยูทูบให้ติดตามชม น้อยคนนักที่จะถึงนึกถึงยูทูบเบอร์ที่อายุมาก แต่ขอยกเว้นไว้สำหรับ ‘ลุงอ้วนกินกะเที่ยว’ ยูทูบเบอร์วัยเก๋า นักรีวิวรุ่นใหญ่ วัย 67 ปี ที่มีผู้ติดตามกว่า 9 แสนคน! วันนี้ยังแฮปปี้จะพาไปรู้จักลุงอ้วนกัน 
เรื่องของเทคโนโลยีกับผู้สูงอายุ ดูจะเป็นของที่ไม่คู่กันอย่างแรง แต่ไม่ใช่สำหรับลุงอ้วน หรือ อนุสร ตันเจริญ ที่พร้อมเปิดใจเรียนรู้ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์กอย่างทุกวันนี้ จากนิสัยชอบกินของอร่อยๆ มักเสาะหาร้านลับร้านดังไปชิมอยู่เสมอ ซึ่งแพลตฟอร์มแรกๆ ที่ลุงอ้วนไปรีวิวก็คือ เว็บไซต์พันทิป โดยใช้มือถือโนเกียรุ่นเก่า เพื่อถ่ายภาพไปลงแบบง่ายๆ แม้ว่าจะต้องต่อผ่านคอมพิวเตอร์ ซึ่งในยุคนั้น ต้องถือว่าคอมพิวเตอร์เป็นอุปกรณ์ที่น้อยคนนักจะใช้เป็น แต่ลุงอ้วนก็พยายามจนสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้อย่างชำนาญในที่สุด 
ส่วนด้านการรีวิวอาหาร บอกเลยว่าลุงอ้วนเป็นคนแรกๆ ที่รีวิวร้านอาหารในพันทิปเลยทีเดียว โดยเน้นเฉพาะร้านอาหารเก่าแก่ และร้านที่คนทั่วไปเข้าถึงได้ ราคาไม่แพงจนเกินไป ทำให้รีวิวของลุงอ้วนในพันทิปเป็นที่รู้จักอย่างมาก ก่อนจะผ่านกาลเวลามาถึงยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ก ลุงอ้วนก็ปรับตัวเข้ากับยุคสมัย เปิดใจและเรียนรู้อยู่เสมอ ทั้งการทำเพจและเปิดแชนแนลในยูทูบ โดยที่เรียนรู้การตัดต่อด้วยตัวเอง จนกระทั่งขยายทีมงาน เพื่อทำคอนเทนต์รีวิวอาหารแบบมืออาชีพ ทำให้ในแชนแนลยูทูบของลุงอ้วน ปัจจุบันมีผู้ติดตามกว่า 2 แสนคนเลยทีเดียว 
เอกลักษณ์ในการรีวิวของลุงอ้วน จะเล่าด้วยภาษาแบบกันเอง จริงจัง ตรงไปตรงมา และที่สำคัญลุงอ้วนบอกว่า ทุกคลิปไม่มีสคริปต์ เล่าด้วยความเข้าใจในอาหารและประสบการณ์ล้วนๆ 
ลุงอ้วนคือตัวอย่างของวัยเก๋าที่ไม่ยอมหยุดเรียนรู้ อาชีพยูทูบเบอร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นอาชีพของคนรุ่นใหม่ ลุงอ้วนก็สามารถเป็นได้ และแน่นอนว่าพี่ๆ ทุกคนก็สามารถเป็นได้เช่นกัน 
ติดตามลุงอ้วนได้ที่
Facebook Fanpage: <a href="https://www.facebook.com/fattyuncle2499/" target="_self"><ins>https://www.facebook.com/fattyuncle2499/</ins></a> YouTube: <a href="https://www.youtube.com/@fattyuncle2499" target="_self"><ins>https://www.youtube.com/@fattyuncle2499</ins></a> 
อ้างอิง
https://readthecloud.co/fattyuncle2499/

รู้จัก ลุงอ้วนกินกะเที่ยว ยูทูบเบอร์วัยเก๋า นักรีวิวอาหารรุ่นใหญ่ที่ทุกคนต้องติดตาม

<h2>สำหรับวัยเก๋าหรือวัยเกษียณหลายคน น่าจะเคยผ่านชีวิตการทำงานมาไม่มากก็น้อย จากวันแรกที่เรียนจบใหม่ เป็นพนักงานตัวเล็กๆ ผ่านกาลเวลาและสั่งสมประสบการณ์ จนกลายเป็นหัวหน้าหรือผู้บริหารระดับสูง ขณะเดียวกันสำหรับวัยเก๋าที่เป็นเจ้าของธุรกิจ ก็อาจต้องพบเจอกับอุปสรรคมากมายตั้งแต่สมัยหนุ่มสาว จนกระทั่งประสบความสำเร็จในบั้นปลาย</h2>

แน่นอนว่าเมื่อถึงช่วงเวลาเกษียณ ประสบการณ์และความชำนาญที่เคยมีจากการทำงาน ก็ยังคงมีติดตัวไม่หายไปไหน เพียงแต่ไม่ได้ถูกใช้ประโยชน์เช่นเดิมอีกต่อไปแล้ว แต่เมื่อวันใดที่สว.วัยเกษียณทั้งหลาย อยากจะหวนกลับมาทำงานอีกครั้ง เพื่อสร้างคุณค่าให้กับตัวเอง เพื่อนร่วมงานทุกคน ก็ไม่ใช่วัยเดียวกันหรือแก่กว่า มีแต่อายุน้อยกว่าแทบทุกคน เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ช่องว่างระหว่างที่เกิดขึ้น จะกลายเป็นอุปสรรคในการทำงานหรือไม่

คำถามนี้ ได้รับการตอบและอธิบายเป็นอย่างดีในภาพยนตร์เรื่อง ‘The Intern โก๋เก๋ากับบอสเก๋ไก๋’ ที่ออกฉายในปี 2015 แต่ประเด็นกลับร่วมสมัยไม่ตกยุค บอกเล่าเรื่องราวของ เบน วิทเทเกอร์ (โรเบิร์ด เดอ นีโร) พ่อหม้ายวัย 70 ปี ที่เคยทำงานในบริษัทผลิตสมุดรายชื่อผู้ใช้โทรศัพท์ ได้ไปสมัครเข้าทำงานในโครงการ Senior Intern ของบริษัทสตาร์ทอัพสินค้าแฟชันออนไลน์ โดยมี จูลส์ ออสติน (แอนน์ แฮทธาเวย์) สาวมั่นเจ้าของบริษัทที่หัวสมัยใหม่สุดๆ 

เมื่ออดีตพนักงานหัวโบราณ ต้องมาทำงานกับคนทำงานรุ่นใหม่ไฟแรง ความวุ่นวายต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เบนต้องพบเจอกับวัฒนธรรมการทำงานสมัยใหม่ที่ทุกอย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่เขาไม่เข้าใจ และที่สำคัญคือช่องว่างระหว่างวัย โดยเฉพาะกับจูลส์ที่เขาต้องทำงานด้วยตลอดเวลา แต่เบนกลับเรียนรู้และปรับตัวได้เป็นอย่างดี ประสบการณ์มากมายจากการทำงานมาหลายสิบปี อาจเป็นกำแพงใหญ่ที่ทำให้การทำงานไม่ราบรื่น เพราะโลกการทำงานในยุคใหม่ได้เปลี่ยนไปแล้ว แต่เบนกลับยอมวางทุกอย่างลง พร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไม่ต่างอะไรกับเด็ก โดยที่ไม่ทิ้งความสุขุมรอบคอบในแบบที่ผู้สูงอายุมี จนทำให้จูลส์ยอมรับในตัวเบนและไว้ใจเขาในที่สุด

ผลงานของเบน ไม่เพียงแต่ทำให้พนักงานคนรุ่นใหม่ในบริษัทเคารพในการทำงานของเขาเท่านั้น แต่เบนยังช่วยให้จูลส์สามารถตัดสินใจอะไรหลายอย่างในการทำงานได้อย่างถูกต้อง รวมไปถึงชีวิตส่วนตัวของเธออีกด้วย

เบนคือตัวอย่างของสว.รุ่นใหม่ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโลกปัจจุบัน ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนโดยคนรุ่นใหม่ ช่องว่างระหว่างวัยถูกทำให้สลายหายไป ด้วยการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ยอมรับการเปลี่ยนแปลง และทำความเข้าใจคนรุ่นใหม่อยู่เสมอ ไร้ซึ่งช่องว่างใดๆ อีกต่อไป

รีวิวภาพยนตร์ The Intern ช่องว่างระหว่างระหว่างวัย เรียนรู้ ยอมรับ เข้าใจ

เรื่องราวและความทรงจำในอดีต สำหรับพี่ๆ วัยเก๋าแล้ว คือความสุขอย่างหนึ่งเมื่อได้นึกถึง หรือการหวนกลับไปชอบทำอะไรเก่าๆ เช่น ฟังเพลงเก่า อ่านนิยายเก่า ดูหนังเก่า ดูละครเก่า ดูรายการโทรทัศน์ที่เคยออกอากาศไปนานแล้ว หรือเรียกว่าภาวะรู้สึกโหยหาอดีต (nostalgia)

ทำให้พี่ๆ หลายก็อาจรู้สึกน้อยใจว่า การหวนกลับไปนึกถึงหรือทำอะไรเก่าๆ แบบนี้ จะทำให้ตัวเองดูเป็น 'คนแก่' ในสายตาคนอื่นรึเปล่า หรือแม้กระทั่งวัยกลางคนที่กำลังจะก้าวไปสู่ช่วงสูงวัย ก็อาจถูกมองว่าแก่ได้เช่นกัน 

แต่จริงๆ แล้ว ภาวะการโหยหาอดีต เป็นการผสมผสานระหว่างอารมณ์ความรู้สึก เข้ากับความทรงจำเก่าๆ ซึ่งมีข้อดีอย่างคาดไม่ถึง เพราะจากงานศึกษา 'Nostalgia: Past, Present, and Future' โดยจากคณะนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยของอังกฤษและอเมริกา บอกว่าการโหยหาอดีตมีข้อดีให้เราสามารถหลีกหนีจากความตึงเครียดในปัจจุบัน และสามารถรับมือกับอนาคตที่กำลังมาถึงได้อย่างแข็งแกร่งมากขึ้นได้ รวมไปถึงการช่วยให้รับมือกับภาวะเครียดและวิตกกังวลได้ดีมากขึ้นอีกด้วย

นอกจากนั้นยังมีงานวิจัยชิ้นอื่่นบอกอีกว่า การโหยหาอดีตจะส่งผลต่อการทำงานของสมอง อย่างเช่นการที่พี่ๆ ได้ฟังเพลงโปรดที่สมัยยังหนุ่มสาว จะทำให้ความทรงจำเก่าๆ จะหวนกลับมา ก่อให้เกิดความรู้สึกดีๆ ส่งไปยังสมอง และส่งผลให้อารมณ์ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ 

แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องเป็นผู้สูงอายุเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากการโหยหาอดีต จะช่วงวัยไหนก็ดีต่อใจเช่นกัน เห็นอย่างนี้แล้ว พี่ๆ ที่นึกถึงหรือทำอะไรเก่าๆ ก็ต้องไม่ต้องกังวลว่าตัวเองจะแก่อีกต่อไป ยิ่งในช่วงเวลาปัจจุบันแบบนี้ที่อาจไม่ได้มีความสุขมากนักเมื่อเทียบกับสมัยก่อน

การได้กลับไปดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ หรือกระทั่งการเปิดดูอัลบั้มรูปเก่าๆ ในครอบครัว ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตแล้ว 

อ้างอิง <a href="https://thematter.co/social/nostalgia-and-past-as-a-dream/22497" target="_self">https://thematter.co/social/nostalgia-and-past-as-a-dream/22497</a> <a href="https://www.huffpost.com/entry/why-nostalgia-makes-us-happy-an" target="_self">https://www.huffpost.com/entry/why-nostalgia-makes-us-happy-an d-healthy_b_5859bda4e4b04d7df167cb8d</a>

แรงบันดาลใจ