พี่ๆ เคยจินตนาการไหม ว่าถ้าอายุยืนถึง 106 ปี ตอนนั้นกำลังทำอะไรอยู่
สำหรับ อาโป หวัง-อ็อด (Apo Whang-Od) ช่างสักหญิงจากฟิลิปปินส์ มีโอกาสได้ขึ้นปกนิตยสารระดับโลกอย่าง Vogue และยังคงสืบทอดการเป็นช่างสักระดับตำนานของบ้านเกิดตัวเองไว้อยู่


<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-Story-4%20%281%29.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

หากพูดถึงการสัก หลายคนอาจนึกถึงความเป็นแฟชันหรือเพื่อความสวยงาม แต่สำหรับหมู่บ้านบุสคาลัน จังหวัดคาลิงกา ประเทศฟิลิปปินส์ คือวัฒนธรรมที่สืบต่อกันมาอย่างยาวนาน หวัง-อ็อด เธอคือช่างสักท้องถิ่น หรือ มัมบาบาต็อก (Mambabatok) ที่ได้ชื่อว่าเป็นช่างสักหญิงคนแรกของหมู่บ้าน ตั้งแต่อายุเพียง 16 ปี โดยที่ก่อนหน้านั้น ผู้ชายคือผู้สืบทอดมาโดยตลอด

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-Story-5%20%281%29.jpg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

ปัจจุบัน หวัง-อ็อดได้ส่งต่อวิชาการสักให้กับหลานสาวของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เธอเองก็ยังคงทำหน้าที่สืบทอดศิลปะการสักดั้งเดิมประจำหมู่บ้านให้คงอยู่ แม้ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไป ทำให้การสักไม่ได้เป็นประเพณีหรือวัฒนธรรม ที่พ่วงมาด้วยพิธีกรรมต่างๆ ดังเช่นอดีต กลับกลายเป็นเพียงเครื่องบอกตัวตนของผู้ถูกสักเท่านั้น แต่สำหรับเธอ การสักเป็นเพียงสิ่งเดียวที่สามารถเชื่อมต่อกับรากเหง้าของตัวเองไว้ได้อย่างมั่นคง

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2023/04/0423-Cover-2-1600x2000.jpeg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

เรื่องราวของ หวัง-อ็อด ได้รับการถ่ายทอดลงในนิตยสาร Vogue Philippines เมื่อเดือนมีนาคม 2023 ซึ่งภาพของเธอก็ได้ปรากฏอยู่บนปกนิตยสารระดับโลกเล่มนี้ สะท้อนถึงความงดงาม ทั้งของรูปลักษณ์ของเธอในวัย 106 ปี และเรื่องราวมากมายภายใต้รอยสัก ที่จะเปลี่ยนเป็นแรงบันดาลใจให้กับคนรุ่นหลังต่อไป 

อ้างอิง 
<a href="https://vogue.ph/magazine/apo-whang-od/" target="_self"><ins>https://vogue.ph/magazine/apo-whang-od/</ins></a>
<a href="https://mirrorthailand.com/culture/100938" target="_self"><ins>https://mirrorthailand.com/culture/100938</ins></a>

รู้จัก Whang-Od ช่างสักหญิงรุ่นเก๋า ขึ้นปกนิตยสาร Vogue ในวัย 106 ปี!

สมัยนี้ ถ้าพูดถึงยูทูบเบอร์ หรือนักรีวิวต่างๆ หลายคนต้องนึกถึง วัยรุ่นหน้าใสที่ทำคลิปสนุกๆ ลงในยูทูบให้ติดตามชม น้อยคนนักที่จะถึงนึกถึงยูทูบเบอร์ที่อายุมาก แต่ขอยกเว้นไว้สำหรับ ‘ลุงอ้วนกินกะเที่ยว’ ยูทูบเบอร์วัยเก๋า นักรีวิวรุ่นใหญ่ วัย 67 ปี ที่มีผู้ติดตามกว่า 9 แสนคน! วันนี้ยังแฮปปี้จะพาไปรู้จักลุงอ้วนกัน 
เรื่องของเทคโนโลยีกับผู้สูงอายุ ดูจะเป็นของที่ไม่คู่กันอย่างแรง แต่ไม่ใช่สำหรับลุงอ้วน หรือ อนุสร ตันเจริญ ที่พร้อมเปิดใจเรียนรู้ตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีโซเชียลเน็ตเวิร์กอย่างทุกวันนี้ จากนิสัยชอบกินของอร่อยๆ มักเสาะหาร้านลับร้านดังไปชิมอยู่เสมอ ซึ่งแพลตฟอร์มแรกๆ ที่ลุงอ้วนไปรีวิวก็คือ เว็บไซต์พันทิป โดยใช้มือถือโนเกียรุ่นเก่า เพื่อถ่ายภาพไปลงแบบง่ายๆ แม้ว่าจะต้องต่อผ่านคอมพิวเตอร์ ซึ่งในยุคนั้น ต้องถือว่าคอมพิวเตอร์เป็นอุปกรณ์ที่น้อยคนนักจะใช้เป็น แต่ลุงอ้วนก็พยายามจนสามารถใช้คอมพิวเตอร์ได้อย่างชำนาญในที่สุด 
ส่วนด้านการรีวิวอาหาร บอกเลยว่าลุงอ้วนเป็นคนแรกๆ ที่รีวิวร้านอาหารในพันทิปเลยทีเดียว โดยเน้นเฉพาะร้านอาหารเก่าแก่ และร้านที่คนทั่วไปเข้าถึงได้ ราคาไม่แพงจนเกินไป ทำให้รีวิวของลุงอ้วนในพันทิปเป็นที่รู้จักอย่างมาก ก่อนจะผ่านกาลเวลามาถึงยุคโซเชียลเน็ตเวิร์ก ลุงอ้วนก็ปรับตัวเข้ากับยุคสมัย เปิดใจและเรียนรู้อยู่เสมอ ทั้งการทำเพจและเปิดแชนแนลในยูทูบ โดยที่เรียนรู้การตัดต่อด้วยตัวเอง จนกระทั่งขยายทีมงาน เพื่อทำคอนเทนต์รีวิวอาหารแบบมืออาชีพ ทำให้ในแชนแนลยูทูบของลุงอ้วน ปัจจุบันมีผู้ติดตามกว่า 2 แสนคนเลยทีเดียว 
เอกลักษณ์ในการรีวิวของลุงอ้วน จะเล่าด้วยภาษาแบบกันเอง จริงจัง ตรงไปตรงมา และที่สำคัญลุงอ้วนบอกว่า ทุกคลิปไม่มีสคริปต์ เล่าด้วยความเข้าใจในอาหารและประสบการณ์ล้วนๆ 
ลุงอ้วนคือตัวอย่างของวัยเก๋าที่ไม่ยอมหยุดเรียนรู้ อาชีพยูทูบเบอร์ที่ได้ชื่อว่าเป็นอาชีพของคนรุ่นใหม่ ลุงอ้วนก็สามารถเป็นได้ และแน่นอนว่าพี่ๆ ทุกคนก็สามารถเป็นได้เช่นกัน 
ติดตามลุงอ้วนได้ที่
Facebook Fanpage: <a href="https://www.facebook.com/fattyuncle2499/" target="_self"><ins>https://www.facebook.com/fattyuncle2499/</ins></a> YouTube: <a href="https://www.youtube.com/@fattyuncle2499" target="_self"><ins>https://www.youtube.com/@fattyuncle2499</ins></a> 
อ้างอิง
https://readthecloud.co/fattyuncle2499/

รู้จัก ลุงอ้วนกินกะเที่ยว ยูทูบเบอร์วัยเก๋า นักรีวิวอาหารรุ่นใหญ่ที่ทุกคนต้องติดตาม

<h2>สำหรับวัยเก๋าหรือวัยเกษียณหลายคน น่าจะเคยผ่านชีวิตการทำงานมาไม่มากก็น้อย จากวันแรกที่เรียนจบใหม่ เป็นพนักงานตัวเล็กๆ ผ่านกาลเวลาและสั่งสมประสบการณ์ จนกลายเป็นหัวหน้าหรือผู้บริหารระดับสูง ขณะเดียวกันสำหรับวัยเก๋าที่เป็นเจ้าของธุรกิจ ก็อาจต้องพบเจอกับอุปสรรคมากมายตั้งแต่สมัยหนุ่มสาว จนกระทั่งประสบความสำเร็จในบั้นปลาย</h2>

แน่นอนว่าเมื่อถึงช่วงเวลาเกษียณ ประสบการณ์และความชำนาญที่เคยมีจากการทำงาน ก็ยังคงมีติดตัวไม่หายไปไหน เพียงแต่ไม่ได้ถูกใช้ประโยชน์เช่นเดิมอีกต่อไปแล้ว แต่เมื่อวันใดที่สว.วัยเกษียณทั้งหลาย อยากจะหวนกลับมาทำงานอีกครั้ง เพื่อสร้างคุณค่าให้กับตัวเอง เพื่อนร่วมงานทุกคน ก็ไม่ใช่วัยเดียวกันหรือแก่กว่า มีแต่อายุน้อยกว่าแทบทุกคน เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ช่องว่างระหว่างที่เกิดขึ้น จะกลายเป็นอุปสรรคในการทำงานหรือไม่

คำถามนี้ ได้รับการตอบและอธิบายเป็นอย่างดีในภาพยนตร์เรื่อง ‘The Intern โก๋เก๋ากับบอสเก๋ไก๋’ ที่ออกฉายในปี 2015 แต่ประเด็นกลับร่วมสมัยไม่ตกยุค บอกเล่าเรื่องราวของ เบน วิทเทเกอร์ (โรเบิร์ด เดอ นีโร) พ่อหม้ายวัย 70 ปี ที่เคยทำงานในบริษัทผลิตสมุดรายชื่อผู้ใช้โทรศัพท์ ได้ไปสมัครเข้าทำงานในโครงการ Senior Intern ของบริษัทสตาร์ทอัพสินค้าแฟชันออนไลน์ โดยมี จูลส์ ออสติน (แอนน์ แฮทธาเวย์) สาวมั่นเจ้าของบริษัทที่หัวสมัยใหม่สุดๆ 

เมื่ออดีตพนักงานหัวโบราณ ต้องมาทำงานกับคนทำงานรุ่นใหม่ไฟแรง ความวุ่นวายต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน เบนต้องพบเจอกับวัฒนธรรมการทำงานสมัยใหม่ที่ทุกอย่างรวดเร็วและเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่เขาไม่เข้าใจ และที่สำคัญคือช่องว่างระหว่างวัย โดยเฉพาะกับจูลส์ที่เขาต้องทำงานด้วยตลอดเวลา แต่เบนกลับเรียนรู้และปรับตัวได้เป็นอย่างดี ประสบการณ์มากมายจากการทำงานมาหลายสิบปี อาจเป็นกำแพงใหญ่ที่ทำให้การทำงานไม่ราบรื่น เพราะโลกการทำงานในยุคใหม่ได้เปลี่ยนไปแล้ว แต่เบนกลับยอมวางทุกอย่างลง พร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ไม่ต่างอะไรกับเด็ก โดยที่ไม่ทิ้งความสุขุมรอบคอบในแบบที่ผู้สูงอายุมี จนทำให้จูลส์ยอมรับในตัวเบนและไว้ใจเขาในที่สุด

ผลงานของเบน ไม่เพียงแต่ทำให้พนักงานคนรุ่นใหม่ในบริษัทเคารพในการทำงานของเขาเท่านั้น แต่เบนยังช่วยให้จูลส์สามารถตัดสินใจอะไรหลายอย่างในการทำงานได้อย่างถูกต้อง รวมไปถึงชีวิตส่วนตัวของเธออีกด้วย

เบนคือตัวอย่างของสว.รุ่นใหม่ ที่ใช้ชีวิตอยู่ในโลกปัจจุบัน ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงที่ขับเคลื่อนโดยคนรุ่นใหม่ ช่องว่างระหว่างวัยถูกทำให้สลายหายไป ด้วยการเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ยอมรับการเปลี่ยนแปลง และทำความเข้าใจคนรุ่นใหม่อยู่เสมอ ไร้ซึ่งช่องว่างใดๆ อีกต่อไป

รีวิวภาพยนตร์ The Intern ช่องว่างระหว่างระหว่างวัย เรียนรู้ ยอมรับ เข้าใจ

เรื่องราวและความทรงจำในอดีต สำหรับพี่ๆ วัยเก๋าแล้ว คือความสุขอย่างหนึ่งเมื่อได้นึกถึง หรือการหวนกลับไปชอบทำอะไรเก่าๆ เช่น ฟังเพลงเก่า อ่านนิยายเก่า ดูหนังเก่า ดูละครเก่า ดูรายการโทรทัศน์ที่เคยออกอากาศไปนานแล้ว หรือเรียกว่าภาวะรู้สึกโหยหาอดีต (nostalgia)

ทำให้พี่ๆ หลายก็อาจรู้สึกน้อยใจว่า การหวนกลับไปนึกถึงหรือทำอะไรเก่าๆ แบบนี้ จะทำให้ตัวเองดูเป็น 'คนแก่' ในสายตาคนอื่นรึเปล่า หรือแม้กระทั่งวัยกลางคนที่กำลังจะก้าวไปสู่ช่วงสูงวัย ก็อาจถูกมองว่าแก่ได้เช่นกัน 

แต่จริงๆ แล้ว ภาวะการโหยหาอดีต เป็นการผสมผสานระหว่างอารมณ์ความรู้สึก เข้ากับความทรงจำเก่าๆ ซึ่งมีข้อดีอย่างคาดไม่ถึง เพราะจากงานศึกษา 'Nostalgia: Past, Present, and Future' โดยจากคณะนักวิจัยจากมหาวิทยาลัยของอังกฤษและอเมริกา บอกว่าการโหยหาอดีตมีข้อดีให้เราสามารถหลีกหนีจากความตึงเครียดในปัจจุบัน และสามารถรับมือกับอนาคตที่กำลังมาถึงได้อย่างแข็งแกร่งมากขึ้นได้ รวมไปถึงการช่วยให้รับมือกับภาวะเครียดและวิตกกังวลได้ดีมากขึ้นอีกด้วย

นอกจากนั้นยังมีงานวิจัยชิ้นอื่่นบอกอีกว่า การโหยหาอดีตจะส่งผลต่อการทำงานของสมอง อย่างเช่นการที่พี่ๆ ได้ฟังเพลงโปรดที่สมัยยังหนุ่มสาว จะทำให้ความทรงจำเก่าๆ จะหวนกลับมา ก่อให้เกิดความรู้สึกดีๆ ส่งไปยังสมอง และส่งผลให้อารมณ์ดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ 

แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องเป็นผู้สูงอายุเท่านั้นที่จะได้รับประโยชน์จากการโหยหาอดีต จะช่วงวัยไหนก็ดีต่อใจเช่นกัน เห็นอย่างนี้แล้ว พี่ๆ ที่นึกถึงหรือทำอะไรเก่าๆ ก็ต้องไม่ต้องกังวลว่าตัวเองจะแก่อีกต่อไป ยิ่งในช่วงเวลาปัจจุบันแบบนี้ที่อาจไม่ได้มีความสุขมากนักเมื่อเทียบกับสมัยก่อน

การได้กลับไปดูหนัง ฟังเพลง อ่านหนังสือ หรือกระทั่งการเปิดดูอัลบั้มรูปเก่าๆ ในครอบครัว ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งในชีวิตแล้ว 

อ้างอิง <a href="https://thematter.co/social/nostalgia-and-past-as-a-dream/22497" target="_self">https://thematter.co/social/nostalgia-and-past-as-a-dream/22497</a> <a href="https://www.huffpost.com/entry/why-nostalgia-makes-us-happy-an" target="_self">https://www.huffpost.com/entry/why-nostalgia-makes-us-happy-an d-healthy_b_5859bda4e4b04d7df167cb8d</a>

"ชอบอะไรเก่าๆ ไม่ได้แปลว่าแก่" งานวิจัยชี้ผลดีของการโหยหาความทรงจำเก่าๆ (nostalgia)

ถ้าเอ่ยถึงชื่อ ป้าจิ๊ - อัจฉราพรรณ ไพบูลย์สุวรรณ นักแสดงรุ่นใหญ่ พี่ๆ จะนึกถึงอะไรคะ เชื่อว่าต้องนึกถึงตอนที่ป้าจิ๊เล่นละครหรือเป็นพิธีกรทางรายการโทรทัศน์แน่เลย แต่สิ่งที่น้องใส่ใจนึกถึงป้าจิ๊ในปัจจุบันก็คือ การเป็นวัยเก๋าอายุ 70 ที่ยังสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจนั่นเองค่ะ

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/11/MicrosoftTeams-image%20%28142%29.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

เกริ่นไปขนาดนี้ สิ่งที่น้องใส่ใจอยากจะมาบอกเล่าให้กับพี่ๆ ในวันนี้ ก็คือเคล็ดลับในการดูแลสุขภาพของป้าจิ๊ ที่น้องใส่ใจไปรวบรวมและสรุปมาจากบทสัมภาษณ์ตามที่ต่างๆ ของป้าจิ๊ ซึ่งเป็นประโยชน์มากๆ สำหรับพี่ๆ สว. บอกเลยว่าเอาไปทำตามได้แน่นอน ลองไปอ่านกันเลยค่า

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/11/ey1fpb4VtIUSTWHwd0jn.jpeg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

#ออกกำลังกายอยู่เป็นนิจ - ภาพคุ้นตาที่เห็นได้บ่อยๆ ของป้าจิ๊คือการปั่นจักรยานเสือหมอบ ดูกระฉับกระเฉงแข็งแรง คือกิจวัตรประจำวันที่ป้าจิ๊ทำไม่เคยขาด แถมปั่นอย่างน้อยวันละ 30-40 กิโล หนุ่มสาวมีอายเลยค่ะ ป้าจิ๊บอกว่า การที่ปั่นอย่างเอาจริงเอาจังขนาดนี้ เพราะต้องการเห็นคุณงามความดีของร่างกาย

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/11/acdfa0ffd8ce063a07fde48386e3c463.jpeg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

#รู้จักเป็นผู้ให้ - อีกหนึ่งภาพจำที่เห็นป้าจิ๊ได้ตามสื่อต่างๆ คือภาพของป้าจิ๊ในชุดขาวกำลังไปทำบุญที่วัด และที่สำคัญคือการสอนโยคะให้กับคนที่สนใจ เพราะการเล่นโยคะก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ป้าจิ๊เชี่ยวชาญ การไปสอนโยคะให้กับผู้อื่น ไม่ต่างอะไรกับการมอบสิ่งดีๆ ให้กับผู้รับได้มีสุขภาพดีไปด้วยกัน ยิ่งให้ก็ยิ่งได้รับ

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/11/093c9736-a417-4216-9b43-f591d5c2927a.jpeg" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

#ทำงานไม่หยุด - หลายคนบอกว่า พออายุมากแล้ว ต้องรู้จักพักผ่อนหรือเกษียณจากการทำงาน แต่ป้าจิ๊กลับยังทำงานไม่เคยหยุด ทั้งงานแสดงละคร และยังมีอีกหนึ่งบทบาทเป็นผู้พิพากษาสมทบ ที่ศาลเยาวชนและครอบครัว จังหวัดปทุมธานี อีกด้วย เรียกว่าทำงานไม่หยุดเลย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การเลือกทำงานในช่วงวัยนี้ ก็ต้องเลือกทำในงานที่ไม่กระทบต่อสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
ได้รู้ถึงเคล็ดลับสุขภาพดีทั้งกายและใจของป้าจิ๊ในวัย 70 แล้วเป็นยังไงกันบ้างคะ น้องใส่ใจเชื่อว่าพี่ๆ ชาวยังแฮปปี้ต้องทำตามได้อย่างแน่นอน!

อ้างอิง https://www.bangkokbiznews.com/lifestyle/990627 https://learn.younghappy.com/course/22

เคล็ดไม่ลับของ ป้าจิ๊ อัจฉราพรรณ แข็งแรงทั้งกายและใจในวัย 70

การทำอาหาร คือหนึ่งในทักษะที่พี่ๆ วัยเก๋าหลายคนมีติดตัว เรียกเป็นเสน่ห์ปลายจวักที่ทำให้ญาติพี่น้องหรือลูกหลานติดใจในรสมือ ชนิดที่ว่าบางคนไปกินร้านอาหารที่ไหนก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือของตัวเองเลยทีเดียว
ยังแฮปปี้ เลยขอแนะนำตัวอย่างวัยเก๋าที่สืบสานฝีมือในการทำอาหารไทย จนประสบความสำเร็จ นั่นก็คือ เชฟตุ๊กตา - สุพัตรา สารสิทธิ์ เจ้าของและแม่ครัวใหญ่ของร้านอาหารไทยชื่อดังย่านพุทธมณฑลอย่าง 'ครัวบ้านยี่สาร' ที่สืบทอดอาหารไทยโบราณให้คนรุ่นใหม่ได้ชิมกัน
หากย้อนกลับไปถึงประวัติคร่าวๆ เชฟตุ๊กตามีบรรพบุรุษเป็นคน ตำบลยี่สาร อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม โดยมีคุณแม่เป็นประธานชมรมอาหารไทยพื้นบ้านจังหวัดสมุทรสงคราม ที่เก่งทั้งอาหารไทยคาว-หวาน ทำให้เชฟตุ๊กตาได้สืบทอดรสมืออาหารไทยพื้นบ้านแถบอัมพวามาจากคุณแม่แบบเต็มๆ มาตั้งแต่เด็ก ก่อนจะสั่งสมประสบการณ์การเป็นแม่ครัวอาหารไทย และเปิด 'ครัวบ้านยี่สาร' ที่ย่านพุทธมณฑล โดยมีจุดเด่นคือบ้านทรงไทยอายุสองร้อยปี ตั้งอยู่กลางทุ่งนา ให้บรรยากาศแบบไทยแท้ๆ พร้อมด้วยเมนูเด็ดอย่าง หลนกรรเชียงปู, ผัดสมุนไพรไฟแดง, ปลาทูซาเตี๊ยะ และเมนูไทยแท้หากินยากอย่าง แกงคั่วหัวตาล การันตีรสชาติจากเชลล์ชวนชิม, เปิบพิสดาร และแม่ช้อยนางรำอีกด้วย 
สิ่งที่เป็นต้นแบบในการเป็นแม่ครัววัยเก๋า คือบุคลิกของเชฟตุ๊กตาที่มีอารมณ์ขัน คุยเก่ง เป็นกันเอง ทำให้ส่งผลต่อรสชาติของอาหารที่อร่อยมาจากใจ แถมยังยืนยันฝีมือการทำอาหารไทยที่ไม่ธรรมดา ด้วยการเข้าแข่งขันในรายการ 'เชฟกระทะเหล็กประเทศไทย' ประชันฝีมือกับเชฟระดับโลกได้อย่างสมศักดิ์ศรี 
และที่สำคัญคือเรื่องของสูตรอาหารไทย ที่ว่ากันว่าเป็นเคล็ดลับเฉพาะ เชฟตุ๊กตาก็นำมาถ่ายทอดสอนทำกันแบบไม่มีกั๊กผ่านช่องยูทูบของตัวเอง ทีมงานยังแฮปปี้ลองทำตามดูแล้ว บอกเลยว่า "แซ่บเวอร์ เบอร์ตอง" อย่างที่เชฟตุ๊กตาบอกไว้จริงๆ 
พี่ๆ คนไหนอยากสืบสานตำนานอาหารไทย ด้วยสูตรลับฉบับเชฟตุ๊กตา ไปติดตามได้ที่นี่ <a href="https://www.facebook.com/kubkhaokubta/" target="_self">https://www.facebook.com/kubkhaokubta/</a> 
หรืออยากไปลองชิมอาหารเมนูเด็ดที่ครัวบ้านยี่สาร ดูเส้นทางได้ที่นี่ <a href="https://goo.gl/maps/DBvBZotrt9N27Nv97" target="_self">https://goo.gl/maps/DBvBZotrt9N27Nv97</a>

รู้จัก เชฟตุ๊กตา - สุพัตรา สารสิทธิ์ ต้นแบบแม่ครัววัยเก๋า ตลก อารมณ์ดี เชี่ยวชาญอาหารไทย

เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมามีภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่องหนึ่งที่เพิ่งเข้าโรงฉายในบ้านเรา ซึ่งสะท้อนถึงภาพรวมของสังคมสูงวัยที่ทั่วโลกกำลังเผชิญได้เป็นอย่างดี และแน่นอนว่าเกี่ยวข้องกับพี่ๆ วัยเก๋า นั่นก็คือเรื่อง 'Plan 75' ซึ่งทีมงานยังแฮปปี้ได้ไปชมมาเรียบร้อย จึงอยากจะมาแชร์แง่มุมดีๆ ที่เก็บเกี่ยวได้จากภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ได้อ่านกัน
ภาพยนตร์บอกเล่าถึงสังคมสูงวัยในประเทศญี่ปุ่นในอนาคตอันใกล้ เมื่อรัฐบาลญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายใหม่ที่มีชื่อว่า Plan 75 เพื่อแก้ไขปัญหาประชาชนสูงอายุที่มีจำนวนมากขึ้นและลดค่าใช้จ่ายของประเทศในการดูแลผู้สูงอายุ ด้วยการยื่นข้อเสนอให้ประชาชนที่มีอายุ 75 ปีขึ้นไป สามารถลงทะเบียนขอความช่วยเหลือในการปลิดชีวิตตัวเองหรือการการุณยฆาต พร้อมรับเงินชดเชยเป็นจำนวนเงิน 1 แสนเยน และสวัสดิการต่างๆ มากมาย
ตัวละครหลักของเรื่องคือ มิจิ หญิงชราวัย 78 ปีที่ใช้ชีวิตอยู่ตามลำพัง ไม่มีลูกหลาน ทำงานหาเลี้ยงชีพเป็นพนักงานทำความสะอาด ก่อนจะถูกเชิญออกจากงานกระทันหัน จึงตัดสินใจเข้ารวมโครงการ Plan 75 ทำให้เธอได้พบกับ ยูโกะ หญิงสาวพนักงานให้คำปรึกษาของโครงการ ที่ช่วยให้เธอมองเห็นแสงสว่างในชีวิตอีกครั้ง ในขณะที่อีกหนึ่งตัวละครสำคัญคือ ฮิโรมุ ชายหนุ่มเจ้าหน้าที่รับสมัครของโครงการ ซึ่งต้องกลับมาดูแลคุณลุงแท้ๆ ของตัวเองที่สมัครเข้าร่วมโครงการเช่นกัน ทำให้เขาได้เข้าใจความรู้สึกบางอย่างของคุณลุงที่เขาไม่เคยได้รู้จักมาเลยก่อนหน้านี้
มุมมองของภาพยนตร์ได้สะท้อนถึงการแก้ปัญหาสังคมสูงวัย ที่อาจจะหนักหน่วงและรุนแรงไปสักหน่อย แม้ว่าจะเป็นโครงการที่ไม่ได้เป็นการบังคับก็ตามที การที่มีตัวละครหลักที่เป็นกลุ่มคนรุ่นใหม่ในเรื่อง คือสัญญะที่สะท้อนถึงการมองเห็นคุณค่าของผู้สูงอายุ โดยไม่ใช้ตัวเลขของอายุเป็นตัวตัดสิน เพียงแค่ได้ลองทำความเข้าใจและเปิดใจดูสักครั้ง เพราะผู้สูงอายุทุกคนมีสิทธิ์ที่จะใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า
ยังแฮปปี้ขอไม่เล่าถึงตอนจบของภาพยนตร์ว่าเป็นอย่างไร แต่ขอยืนยันว่าสิ่งที่ทีมงานยังแฮปปี้กำลังตั้งใจทำอย่างมาก คือการทำให้พี่ๆ เป็นวัยเก๋าที่แอคทีฟ มองเห็นคุณค่าของตัวเองอยู่เสมอ โดยไม่ต้องสนใจว่าจะอายุเท่าไร และสร้างให้สังคมสูงวัยในประเทศไทยเรา เป็นสังคมสูงวัยคุณภาพ ไม่ว่าช่วงวัยไหนก็สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างแฮปปี้
ภาพยนตร์เรื่อง 'Plan 75' ยังคงมีฉายอยู่ในโรงภาพยนตร์ทั่วไป แต่รอบอาจจะน้อยสักหน่อย
พี่ๆ คนไหนที่ดูแล้ว อย่าลืมมาแชร์ความเห็นหลังชมกันนะจ๊ะ

รีวิวภาพยนตร์ Plan 75 คุณค่าของการมีชีวิตอยู่ ไม่ได้ถูกกำหนดด้วยอายุ

เมื่อวันเกิดเวียนมาถึง หลายคนอาจเฉลิมฉลองวันเกิดด้วยการทำบุญ รับประทานอาหารร่วมกันกับครอบครัว ออกไปท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ ซื้อของขวัญที่ตัวเองอยากได้ เป็นรางวัลเล็กๆ น้อยๆ ให้กับชีวิตที่ได้เติบโตผ่านนานาอุปสรรคมาอีก 1 ปี
.
แต่ที่ประเทศออสเตรเลีย คุณทวดท่านหนึ่ง ตัดสินใจฉลองวันเกิดให้กับตัวเองต่างออกไปจากคนวัยเดียวกัน ด้วยการกระโดดร่มดิ่งพสุธาเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง
.
กิจกรรมนี้ไม่เพียงสร้างความสนุก ตื่นเต้น เร้าใจให้กับคุณทวดเท่านั้น แต่เบื้องหลังยังมีเรื่องราวบันดาลใจที่ทำให้คุณทวดตัดสินใจทำในสิ่งที่ท้าทายแบบนี้ เราไปรู้จักนักกระโดดร่มวัยเก๋าคนนี้ไปพร้อมๆ กันเลยดีกว่า
.

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/yh-senior-oldest-skydiver_aw.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

นักกระโดดร่มที่อายุมากที่สุดในโลก
<h1>ไอรีน โอเช่ (Irene O'Shea) คุณทวดวัย 100 ปี ชาวออสเตรเลีย ฉลองวันเกิดของตัวเองด้วยการกระโดดร่มเป็นครั้งแรก วันนั้นเธอสวมเสื้อสเวตเตอร์ถักที่เธอชอบ ขึ้นเครื่องบินไปกับนายแพทย์ประจำตัว และตัดสินใจกระโดดลงมาจากความสูง 14,000 ฟุต หรือประมาณ 4,300 เมตร ผ่านท้องฟ้าทางตอนใต้ของออสเตรเลีย ทั้งคู่กระโดดลงมาที่ความเร็ว 220 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก่อนจะลงมาถึงพื้นอย่างปลอดภัย ทำให้คุณทวดไอรีนได้รับบันทึกใน สถิติโลกกินเนสส์ หรือ กินเนสส์บุ๊ก (Guinness Book of World Records) ว่าเป็นนักกระโดดร่มวัยเก๋าที่มีอายุมากที่สุดในโลก</h1>
<h1>.</h1>

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/yh-senior-oldest-skydiver_aw%20copy.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

ก้าวนี้เพื่อลูก
<h1>เบื้องหลังกิจกรรมสุดท้าทายนี้ ไม่ได้เป็นไปเพื่อความสนุก ตื่นเต้นของคุณทวดไอรีนเท่านั้น แต่คุณทวดต้องการสร้างความตระหนักรู้และระดมทุนให้กับผู้ป่วยโรคเซลล์ประสาทสั่งการเสื่อม (motor neurone) หรือกลุ่มโรคที่มีลักษณะอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรง ประสาทสั่งการไม่ได้นั่นเอง โรคนี้ได้คร่าชีวิตของลูกสาววัย 67 ของเธอไป เธอตั้งเป้าไว้ว่าการกระโดดร่มครั้งนี้จะสามารถระดมเงินได้ประมาณ 7,200 ดอลลาร์ (ประมาณ 250,000 บาท) โดยเงินจะถูกส่งไปยัง<a href="https://www.mndsa.org.au/Home.aspx" target="_self">สมาคมโรคเซลล์ประสาทมอเตอร์แห่งเซาท์ออสเตรเลีย</a>ที่ จัดตั้งขึ้นเพื่อรวบรวมเงินที่ได้จากบริจาคในครั้งนี้ </h1>
<h1>ความกล้าหาญของ คุณทวดไอรีน คือเครื่องพิสูจน์ถึงความรักที่ไม่สิ้นสุดของแม่และความเศร้าโศกอย่างสุดซึ้งของเธอที่ไม่ต้องการให้เพื่อนร่วมโลกต้องพบเจอเหตุการณ์เดียวกับลูกสาวของเธอ.</h1>
<h1></h1>
<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/yh-senior-oldest-skydiver_aw%20copy%202.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

<h1>ปฏิกิริยาของครอบครัว</h1>
พี่ๆ คงสงสัยว่าแล้วครอบครัวของคุณทวดจะไม่กังวลหรือ ที่อยู่ดีๆ คุณทวดก็ตัดสินใจไปกระโดดร่มแบบนั้น แน่นอนว่าจากการสัมภาษณ์ครอบครัวของคุณทวด ประกอบด้วยหลาน 5 คน และเหลน 11 คน ทุกคนต่างบอกว่าในตอนแรกนั้นพวกเขาอดรู้สึกตกใจและกังวลไม่ได้ ทั้งยังไม่สนับสนุนการแสดงโลดโผนเช่นนี้อีกด้วย แต่เมื่อทราบถึงความตั้งใจแท้จริงของคุณทวด ทุกคนก็เคารพในการตัดสินใจอันกล้าหาญของเธอ ในวันที่คุณทวดดิ่งพสุธา ครอบครัวของเธอพากันไปยืนรอเพื่อให้กำลังใจเธอจากผืนดิน 
.

<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/yh-senior-oldest-skydiver_aw%20copy%203.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

คุณทวดไอรีนตอนนี้ยังคงมีสุขภาพแข็งแรงดี ขับรถเองและไม่ต้องใช้แว่นอ่านหนังสือ เธอยังให้สัมภาษณ์กับสื่อแห่งหนึ่งว่าเมื่ออายุครบ 105 ปี เธอจะกระโดดร่มอีกครั้ง! ยังแฮปปี้ได้แต่ส่งกำลังใจให้คุณทวดไอรีนได้ฉลองวันเกิดแบบที่หวังไว้ และเราจะไม่ลืมนำข่าวของคุณทวดมาเล่าสู่กันฟังกับพี่ๆ ยังแฮปปี้อีกแน่นอน
<h1> </h1>
<h1> </h1>
<h1><a href="https://abcnews.go.com/International/102-year-oldest-skydiver-world-jumping-charity/story?id=59729667" target="_self"><ins>https://abcnews.go.com/International/102-year-oldest-skydiver-world-jumping-charity/story?id=59729667</ins></a> </h1>

คุณทวด 100 ปี ดิ่งพสุธาฉลองวันเกิดทุบสถิติโลก!

เราทุกคนต่างมีความฝันในวัยเยาว์ เมื่อเวลาผ่านไป อายุมากขึ้นความชอบ ความสนใจ สิ่งรอบตัวก็อาจทำให้เรามองความฝันเปลี่ยนไป บางคนค้นพบความฝันใหม่ที่ตรงใจตัวเองมากกว่าเดิม หรือบางคนก็เลือกที่จะเก็บความฝันวัยเยาว์ไว้เป็นความฝันตลอดไป
.
แต่ไม่ใช่ 'มากี สคิว' (Magi Sque) วัย 74 ปี ที่แม้จะทำงานพยาบาลและอาจารย์มหาวิทยาลัยมาอย่างยาวนาน และประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน แต่เธอก็ไม่เคยลืมความฝันในวัย 17 ปีของเธอ ที่อยากจะมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองและในที่สุดเธอก็สามารถ ก่อตั้งแบรนด์เสื้อผ้าชื่อ 'Magi Rose' ได้สำเร็จในวัย 71 ปี
.
จากอดีตพยาบาลและอาจารย์มหาวิทยาลัย สู่เจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าในวันนี้ เธอต้องเผชิญกับอะไรมากมาย ทั้งการเปลี่ยนแปลงในชีวิตครอบครัวและยังต้องเริ่มต้นศึกษาการทำธุรกิจในหลังวัยเกษียณอีกด้วย ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ 
ยังแฮปปี้ขอพาพี่ๆ ไปรู้จักเรื่องราวที่น่าสนใจของเธอว่าเธอก้าวผ่านปัญหาและอุปสรรคต่างๆ ในชีวิต และพิชิตความฝันของตัวเองสำเร็จอย่างน่ามหัศจรรย์ได้อย่างไร เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้วัยเก๋าทุกคน ได้กลับมามองความฝันของตัวเองและจุดไฟให้โชติช่วงขึ้นมาอีกครั้ง 
<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/magi_aw.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

ความฝันที่เบ่งบานในร้านขายเสื้อผ้า
จุดเริ่มต้นของความฝันเกิดขึ้นในร้านขายเสื้อผ้าเล็กๆ ที่ชื่อว่า ‘คาลิปโซ’ 
มากี ในวัย 17 ปี ช่วยแม่หารายได้ด้วยการทำงานพาร์ทไทม์ทุกวันเสาร์ที่ร้านแห่งนี้แลกกับเงินค่า จ้าง 5 ปอนด์ หรือประมาณ 214 บาท การได้สัมผัสผ้าฝ้ายและรูปแบบผ้าใหม่ๆ ทุกวันคือสิ่งที่จุดประกายความฝันของเธอ นอกจากนี้เธอยังเก็บเงินสําหรับเดินทางไปประเทศอังกฤษเพื่อเรียนต่อพยาบาลจากการทำงานนี้อีกด้วย
.
มากีออกเดินทางไปเรียนพยาบาลที่ประเทศอังกฤษด้วยเรือโดยสาร ในกระเป๋าของเธอมีฮู้ดกำมะหยี่สีแดงจากร้านคาลิปโซ เป็นตัวแทนความฝันพกติดตัวไปด้วย ไม่นานมากี้ก็สำเร็จการศึกษาด้านการพยาบาล หลังจากนั้นเธอได้พบกับสามีคนแรก ทว่าหลังใช้ชีวิตคู่ได้ 8 ปีก็ต้องหย่าร้างกัน มากีย้ายไปแคนาดากับลูกสาวของเธอ และเริ่มทำงานที่โทเรนโต ที่นั่นเธอได้พบกับสามีคนที่สอง และนั่นเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญอีกครั้ง มากีลงเรียนวิชาเอกเกี่ยวกับการให้คำปรึกษาแก่ผู้บริจาคอวัยวะกรณีสมองตาย เธอบอกว่า เธอรู้สึกเหมือนมีนิมิตบางอย่างส่งมาจากสวรรค์เพื่อบอกกับเธอว่า ‘นี่คือสิ่งที่เธอต้องทำเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น’ และเธอก็ได้กลายมาเป็นผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลในด้านนี้ 
<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/magi_aw%20copy.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>
 
ลาออกจากงาน ของขวัญวันเกิดวัย 70 
เป็นเวลาห้าสิบปีที่มากีเป็นพยาบาลและผู้ฝึกสอน ในที่สุดเธอก็กลายเป็นศาสตราจารย์กิตติคุณที่มหาวิทยาลัยวูล์ฟแฮมป์ตัน เธอสอนนักศึกษามากมายให้เป็นพยาบาลมืออาชีพ แต่เมื่อวันเกิดครบรอบ 70 ปีของเธอมาถึง มากีก็อุทานกับตัวเองว่า "ถึงเวลาที่ต้องก้าวต่อไปแล้ว" และนั่นคือจุดเปลี่ยนที่ทำให้เธอเริ่มลงมือทำตามความฝันในวัยเยาว์ให้สำเร็จ ช่วงแรกเป็นเวลาที่ต้องใช้ความพยายามมากสำหรับมากี เพราะเธอไม่เคยทำธุรกิจมาก่อน เธอใช้เวลาช่วงวันหยุดจากงาน ศึกษาการทำธุรกิจ 2 ปีต่อมา มากีในวัย 71 ปี ก็สร้างแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเองได้สำเร็จ ภายใต้แนวคิดที่ว่า ‘สวมใส่สนุกทั้งวันหยุดและวันทำงาน’ ซึ่งตรงกับชีวิตที่ไม่เคยหยุดนิ่งของเธอ 
<img src="https://storage.googleapis.com/younghappy-web-bucket/post_uplaod/2022/06/magi_aw%20copy%202.png" alt="undefined" style="height: auto;width: auto"/>

จากห้องเสื้อที่ประสบความสำเร็จ สู่ธุรกิจเพื่อการกุศล 
วันนี้มากีอายุย่างเข้า 74 ปีแล้ว แต่เธอยังคงออกแบบเสื้อผ้า ตัดเย็บเอง และไม่หยุดที่จะพัฒนาธุรกิจของตัวเองต่อไปเรื่อยๆ เมื่อถามถึงแรงบันดาลใจ มากีบอกว่าครอบครัวคือแรงใจสำคัญเพราะพวกเขาเชื่อมั่นในตัวเธอเสมอ ว่าเธอสามารถทำมันได้ สิ่งสำคัญนอกเหนือจากการทำตามความฝัน คือมากีต้องการทำให้ธุรกิจของเธอเป็นแฟชั่นเพื่อการกุศล โดยเธอบริจาครายได้จากการขายให้กับโรงพยาบาลในจาเมกาทั้งหมด
.
ความพยายามอุตสาหะมาตลอดชีวิตทำให้มากีประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ความฝันและความรัก เธอไม่เคยหยุดพัฒนาตนเอง เธอพร้อมจะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆเสมอ นอกจากนี้เธอยังมีครอบครัวเป็นแรงผลักดันสำคัญที่ให้เธอทำตามความฝันได้สำเร็จ 
จะเห็นได้ว่าไม่ว่าอายุเท่าไร ขอเพียงมีแรงกาย แรงใจที่มุ่งมั่น รับรองว่าไม่สายเกินไปที่จะลงมือทำความฝันให้กลายเป็นความจริง
 อ้างอิง https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2022/mar/14/a-new-start-after-60-i-always-wanted-my-own-clothing-brand-at-71-i-got-it

แรงบันดาลใจ